Skinfaxi - 01.02.1937, Blaðsíða 8

8
SKINFAXI
V. Friðarmál.
Vegna þess, að Ungmennafélagsskapurinn liefir
sjálfstæðishugsjónina að kjarna, á hann að láta sig
friðarmálin miklu skipta. „Hingað og ekki lengra,“
munu nú margir segja. „Ærið er nú þulið verkefna,
þótt þessu sé ekki bætt við, er samstarfi þjóða sem
og einstökum ríkjum virðist ofurefli.“ En eg skal gera
grein fyrir, við hvað eg á.
Sjálfstæði vor íslendinga er nú mest vá að ófriðar-
hættunni. Síðastliðinn vetur upplýsti einn elzti og
reyndasti stjórnmálamaður vor, í útvarpinu, að í byrj-
un heimsstyrjaldarinnar hefðum vér nauðugir vilj-
ugir orðið að afhenda Englendingum þýðingarmesta
hluta fiskiflota vors. Ui'ðu Finnar að gera liið sama,
og voru Bretar svo ósvífnir í þeirra garð, að þeir
neituðu að borga skipin, sem þeir tóku. Allir vita,
hversu mikils Þjóðverjar mátu lilutleysisyfirlýsingar
Belgíu í byrjun ófriðarins mikla, og mætti margt til
tína, til sönnunar öryggisleysi smáríkja á ófriðartím-
um. Óhjákvæmilega veldur og ófi'iður geigvænlegum
markaðstruflunum. En oss íslendingum er mikið mein
að þeim, svo mjög sem vér eigum velfarnað vorn und-
ir hagstæðri utanríkisverzlun.
Mönnum er nú almennt ljóst, að vegna legu sinn-
ar og staðhátta er ísland nú orðið mjög þýðingar-
mikið frá hernaðarsjónarmiði. Svo langt er liernað-
artækninni nú komið. Flestir menn kannast við spá-
dóm Lenins, byltingarforingjans rússneska, um að
ísland muni verða mjög þýðingarmikið í næstu styrj-
öld. Menn hafa og bent á, að tæplega hafi för Balbos
Ixingað norður til Islands, hér um árið, verið farin
án liexnaðarlegs tilgangs. Og margir líta olíugeyma
hinna brezku oliufélaga hér hornauga. En eins og
kunnugt er, eru olíuhringarnir ensku í höndum
brezku stjórnarinnar og reka óspart erindi hennar.
„En til hvers er þetta tal?“ munu menn spyrja.