Skinfaxi - 01.02.1937, Blaðsíða 74

74
SKINFAXI
Mér er ekki grunlaust um, að sumuin bókstafstrúarmönn-
um liefði þótt þetta tal okkar um nýstofnaða félagið, sem átti
að verða okkur brú til himnaríkis, nokkuð óguðlegt. En okk-
ur var ekkert guðleysi eða gaman í hug. Við trúðum því bók-
staflega, í hrifningu æskunnar, að félagið gæti þroskað okk-
ur og á þann hátt leitt okkur í þá átt, sem himnaríki væri að
finna. Okkur var í því efni ifyllsta alvara.
í merkri enskri skáldsögu líkir höfundurinn jarðvist og við-
fangsefnum mannanna við brúarsmiði, sem þeir eigi að starfa
að, til þess að geta komizt inn í æðri og fegurri heima, að
jarðvistarlífinu loknu.
Þessi líking er fögur og skáldleg, og felur í sér bjarta og
heilsteypta lífsskoðun, þá lífsskoðun: að lífið sé skóli til vaxt-
ar og þroska og viðfangsefnin séu möguleikar til þess að
geta náð því takmarki.
Eg lield, að ekkert ungmennafélag hafi valið sér táknrænna
nafn um það, sem það vildi stefna að, heldur en U.M.F. Bif-
röst. í nafninu einu getur falizt stefnuskrá allra ungmenna-
félaga á landinu.
Sjálfsagt verður árangurinn af félagsstarfi okkar aldrei veg-
inn eða metinn á neins konar mælikvarða. En ef það er svo,
að félagslegt samstarf með hollum viðfangsefnum og vekj-
andi álirifum, skoðast skóli til vaxtar og þroska — og það
munu fáir efast um — þá vænti eg þess, að við eldri félag-
arnir i U.M.F. Bifröst, getum öll óskað félaginu langra lífs-
daga, og þakkað því þann góða þátt, sem það hefir átt i brú-
arsmíði okkar eigin lífs. Að minnsta kosti geri eg það af
heilum hug.
Guðlaugur ltósinkranz:
U.M.F. Bifröst í Önundarfirði er nú 20 ára. Það eru auð-
vitað ekki stórtíðindi, að lítið félag verði tvítugt, en starf
félags i fámennri sveit mn 20 ára skeið getur haft mjög mikla
þýðingu fyrir fólkið í því byggðarlagi.
Núverandi formaður hefir beðið mig að skrifa nokkur orð
i tilefni af þessum timamótum. Mér er það ljúft, þótt rúmið
sé of lítið til þess að geta sagt það, sem 'eg vildi.
Mér er það vel minnisstætt, livað eg hlakkaði mikið til
að ganga í ungmennafélagið, og eg beið með óþreyju eftir
því, að eg næði þeim aldri, að eg gæti gengið í félagið. Sá
dagur rann upp. Eg fór á fund, sótti um inntöku í félagið og
fékk hana. Eg var orðinn félagsmaður í ungmennafélaginu,
með öllum réttindum og skyldum, gat nú ncytt alkvæðisrétt-