Andvari - 01.01.2001, Qupperneq 25

andvari
SNORRI HALLGRÍMSSON
23
Það sem stendur mjög hátt í minningunni um Snorra er það hversu gagnrýninn
hann var á eigin skurðaðgerðir. Hann gaumgæfði eftir á hvað betur hefði mátt
gera. Margsinnis varð hann að hringja í mig seint að kvöldi til að fullvissa sjálf-
an sig um að hann hefði ekki klúðrað aðgerð dagsins.
Þá minnist Hannes sem dæmis um hvernig Snorri gat virkjað fólk til
dáða, að hann hafði forgöngu um að læknir var sendur til að sinna sjó-
niönnum sfldarflotans í Barentshafi sumarið 1968. Borist höfðu kvart-
anir til Læknafélags íslands um að engin læknisþjónusta væri fyrir þau
hundruð sjómanna sem þarna voru við veiðar langt norður í höfum,
þyrlur voru þá engar í þjónustu Landhelgisgæslunnar og margra daga
sigling til næstu hafna. Veturinn áður hafði próf. Snorri haft forgöngu
um að útbúa aðstöðu til skurðaðgerða í varðskipinu Óðni og undir for-
ystu hans voru yfirmenn skipsins þjálfaðir til að svæfa og aðstoða við
skurðaðgerðir. I ágúst þetta ár fór Hannes Finnbogason með Óðni og
síldarflotanum í Barentshafið og dvaldi þar í mánuð, en próf. Snorri
leysti hann af og dvaldi þar annan mánuð og nýtti tímann til að undir-
búa grein um magakrabbamein á íslandi, sem hann hugðist birta í
Læknablaðinu. Ekki varð framhald á þessu ævintýri því hinn duttlunga-
fulli fiskur, sfldin, hvarf úr Barentshafinu og lét ekki sjá sig þar aftur.
Kennarinn
Höf. var aldrei stúdent hjá próf. Snorra, en naut tilsagnar hans sem
aðstoðarlæknir á handlækningadeildinni. Það var aldrei neinn vandi að
fá leiðsögn hans eða aðstoð ef á þurfti að halda. Próf. Snorri var vin-
sæll af stúdentum en hélt sig við hefðbundnar leiðir í kennslu og þér-
aði stúdentana eins og fyrirrennari hans hafði gert. Þá var hann áhuga-
samur um verklega kennslu og um tíma aðstoðaði höf. hann við að
kenna stúdentum skurðtækni, en verkefnið var lflca tengt rannsóknum
ú afleiðingum brottnáms magahluta. Hundar voru notaðir til þessara
^finga og áttu stúdentar að læra samgötun garna og að sauma húð.
Aðgerðimar voru gerðar í svæfingu sem Valtýr Bjarnason svæfingar-
læknir annaðist. Aðgerðirnar voru gerðar við heldur frumstæðar
aðstæður í húsnæði Tilraunastöðvarinnar að Keldum og var sjálfhætt
þegar erfitt reyndist að fá hunda og svo þurfti tilraunastöðin á húsnæð-
inu að halda til annarra hluta. Þetta var skemmtilegur tími þó vinnan