Andvari - 01.01.2001, Blaðsíða 62

60
PÁLL BJÖRNSSON
ANDVARI
urðu tónlistargáfur þessa unga, óframfærna manns alls ekki ljósar. Hann lék
alveg eins og byrjandi og sýndi enga sérstaka hæfileika og hann hefur held-
ur ekki samið neitt tónverk.“ Og hann bætti við að ef eitthvað ætti að verða
úr Sveinbirni, þá þyrfti hann að komast úr landi.41 Ekkert varð af styrkveit-
ingunni, en Jón Þórarinsson hefur leitt að því getum að hvatningar Svendsens
hafi ráðið talsverðu um það að Sveinbjöm ákvað að leggja tónlistina fyrir sig
og sigla til frekara náms. Svendsen og Sveinbjörn áttu eftir að hittast síðar og
örlögin höguðu því þannig að Sveinbjöm átti síðar meðal annars eftir að
stunda nám í Leipzig hjá fyrrum kennara Svendsens, hinum kunna Carl Rein-
ecke.42 Ur Sveinbimi varð því líklega meira en Brockhaus hefði getað gert
sér í hugarlund.
Nokkrum sinnum var honum ásamt Siemsen fólkinu boðið til glæsilegra
kvöldverða, til dæmis hjá Pétri Péturssyni biskupi,43 Áma Thorsteinssyni
land- og bæjarfógeta og Hilmari Finsen stiftamtmanni. I boðinu hjá biskupi,
svo dæmi sé tekið, voru um tuttugu gestir, þeirra á meðal stiftamtmannshjón-
in Hilmar og Olufa, Jón Sigurðsson og kona hans Ingibjörg Einarsdóttir,
Eirfkur Magnússon ásamt eiginkonu og systur, og yfirmenn af franskri frei-
gátu. Brockhaus segir að þetta hafi verið „mikill kvöldverður, með kjólföt-
um, hvítum hálsbindum og gulum hönskum, allt á þá vegu og með þeim hætti
sem nú er í tísku í gervöllum heiminum.1144 Með eftirfarandi orðum lýsir hinn
mið-evrópski stórborgari samkvæmislífi reykvískrar yfirstéttar í bréfi til fjöl-
skyldu sinnar:
A mannfögnuðum háttar til eins og hjá okkur. Fólk situr oftast þröngt, maturinn er frek-
ar ríkulegur og drykkirnir eru yfirleitt framúrskarandi. Kampavíninu, sem ekki er sjald-
séð á hinu fátæka Islandi, vil ég þó ekki hrósa; þessum munaði hefði mátt sleppa. Klaufa-
lega virðist vera staðið að ýmsu varðandi framreiðsluna og skipulag borðhaldsins. Oft-
ast var aðalrétturinn látinn ganga til hægri en meðlæti og sósur til vinstri. Þegar mér var
einu sinni rétt salatið fyrst, þá kjötsósan og að lokum kjötrétturinn, reyndi ég að koma
betra skipulagi á hlutina, að minnsta kosti fyrir sjálfan mig. Fari maður í heimsóknir að
morgni til er ósjaldan drukkið vín, en einn morguninn fór ég í fjóra morgunverði.43
Á köflum varð samkvæmislffið Brockhaus allt að því ofviða. Einn daginn fór
hann til að mynda ásamt Siemsen fjölskyldunni út í danska skipið Fyllu um
miðjan dag. Slegið var upp dansleik á þilfarinu og dönsuðu íslenskar konur
við dönsku yfirmennina. Klukkan fimm síðdegis þurfti hann að vera mættur
í herrakvöldverð hjá stiftamtmanni ásamt rúmlega tuttugu öðrum körlum,
innlendum sem erlendum.46 Ekki voru þó allir dagar jafn spennandi, en
greinilegt er að hann hefur eytt talsverðum tíma við lestur inni á sínu her-
bergi.47 Þann sjöunda júlí færir hann í dagbók sína: „[Ljeiðinlegur dagur,
íslenskunám, lesin bók á ensku um ritsímann. ... Til að bæta mitt eigi svo
góða skap fór ég með Svendsen til [Sigurðar] Melsteð [lektors] þar sem þeir