Andvari - 01.01.2008, Page 131
ANDVARI
LANDFLUTNINGAR
125
allt í einu inn á reykvískt sjónarsvið og komi furðunálægt borginni með það
dulmagn sitt og kraftbirtingu sem margir hafa haft orð á.
Að minnsta kosti tvö skáld hafa beinlínis skrifað um það hvernig jökullinn
stígur á land í Reykjavík. í ljóði Steinunnar Sigurðardóttur, „Snæfellsjökull
gengur á land“, segir ljóðmælandi að svo uppljómaður hafi jökullinn verið
eitt föstudagskvöldið í maí að nú hlyti hann „loksins / að ganga á land til
mín í eitt skipti fyrir öll.“ Og það gerir hann, að vísu í draumi, en samt ...25
Ef þetta gerist í einskonar ástarvímu, þá er ekki langt frá henni yfir í trúar-
brímann í sögu ísaks Harðarsonar „Snæfellsjökull í garðinum“, þar sem
María vaknar í Reykjavík og Snæfellsjökull er kominn í bakgarðinn hennar
á sunnudagsmorgni. Þótt Jósef maður hennar þykist ekkert sjá og heimti að
fá að sofa lengur, er reynsla Maríu ótvíræð: „Eg opnaði augun, og ljósið frá
Snæfellsjökli í garðinum flæddi um sjáöldur mín, fossaði inní höfuð mitt, inní
innsta kjarna minn, um vit mín öll og sál einsog geislandi straumkast.“26
Margir kunna að leggja orð í belg um hið slitrótta en margrómaða samband
þessa jökuls við höfuðstaðinn hinumegin við flóann. Þetta samband, sem
háð er dyntum veðurguðanna, ef ekki öðrum máttarvöldum, er kannski besta
dæmið um flutning náttúrunnar til borgarinnar.