Andvari - 01.01.1950, Qupperneq 36

32
Jón Guðnason
ANDVARI
að vonum eigi mjög lcunn öðrum en samstarfsmönnum og þeim,
er þar áttu erindi að reka. Enn er það, að hvorugt þessara starfa
getur talizt innan þess ramma, er markar hina minnisverðustu
þáttu í ævistarfi dr. Páls Eggerts. Má því virðast sem þau hverfi
í skugga meginstarfanna, og heri að litlu að geta. Það er þó
eigi alls kostar rétt. Hvortveggja þessi embættisstörf voru mikil-
væg trúnaðarstörf, og eigi mun orka tvímælis, að dr. Páll Eggert
hafi reynzt þar vel hlutgengur og dugandi starfsmaður, þótt hann
hefði áður helgað krafta sína fjarskyldum viðfangsefnum. Munu
jafnvel ýmsir, er kunnugir voru dr. Páli Eggert á þeim árum,
hafa haft þá trú, að fela rnætti honum næsturn því hvaða starf
sem vera skyldi, og fullborgið væri því í höndum hans, — þvílík
væru vinnuafköst hans, samfara óvcnjulegum hæfileika til að
nerna skjótlega rétt tök á hverju nýju viðfangsefni.
XVII.
Hér að framan hefir verið getið fræði- og ritstarfa dr. Páls
Eggerts og nokkurra annarra trúnaðarstarfa, sem honum voru
falin, til þess er hann lét af embætti, 1939. Fer þó fjarri að
enn sé allt talið, sem hann ritaði eða fjallaði um á annan hátt
viðvíkjandi sögulegum fræðurn á umræddu tímabili. Má fyrst
geta greina í „Skími": um Jón J. Aðils, prófessor (1920), um
Jón prófast Jónsson í Stafafelli (1926), um feril Passíusálma-
handrits síra Hallgríms Péturssonar (1927), „Eiríkur konungur
fjórtándi leitar yfirráða yfir íslandi" (1937) og athuganir um
Passíusálmahandrit (1939). Alhnarga ritdóma skrifaði hann í
„Skírni" 1914—1931 og nokkra í önnur tímarit, langflesta um
hækur, er varða íslenzk fræði. Kveður þar rnest að ritdónuim
um „Islandica" Halldórs Elermannssonar. Eru ritdómar þessir
allfróðlegir og sumir svo efnismiklir og ítarlegir, að helzt ma
kalla þá ritgerðir. Á þetta einkum við um ritdórn í „Skírni" 1917
um „Icelandic books of the sexteentli century" („Islandica" IX).