Andvari - 01.01.1950, Blaðsíða 43

andvaiu
Páll Eggert Ólason
39
hans. Með lionum og ýmsum skólabræðrum hans hélzt órofin
vinátta alla tíð. Það mátti þannig greina, að hann, hinn hrjúfi
og mikilúðugi maður, átti næma strengi í brjósti, þótt hann flík-
aði því ei svo mjög. Hann unni mjög hljómlist, neytti gjarnan
færis um að hlusta á sígild tónverk og lék sjálfur mjög vel á
ldjóðfæri.
Dr. Páll Eggert náði þegar á yngri árum mjög góðum tök-
um á íslenzku máli. Stíll hans var þróttmikill, en eigi sérstaklega
mjúkur. Málfar á ritum hans er með nokkuð fornlegum blæ,
sein fellur vel að efni.
XXII.
Eins og getið var um hér að framan, fékk dr. Páll Eggert
snert af berklum í lungu, um það leyti er hann hóf skólanám.
Vofði yfir alllengi síðan, að sá sjúkdómur kynni að taka sig upp
að nýju. Blóðuppgangs varð vart, ef ekki var gætt varúðar um
hkamlega áreynslu, t. d. í ferðalögum á yngri árum. Það er og
°ft háttur þessa sjúkdóms að leynast sem falinn eldur, þó að
heilsubót virðist fengin, og blossa upp af nýju afli á þeim stund-
um, er viðnám gegn honum er veikast. Er það mikil karlmennsku-
raun fyrir þá, sem vita sig vera í varnarstöðu gegn launsátri slíks
°vinar, að varðveita lífsþrek' sitt og framtak og dug til starfa.
hn dr. Páll Eggert virðist hafa gengið með fullan sigur af hólmi
8egn þessum sjúkdómi og mun hafa verið heilsuhraustur, úr
þyí er kom fram á fullorðinsárin. Sumarið 1948 sýktist hann
af lungabólgu og brjósthimnubólgu og mun eigi hafa orðið samur
að heilsu eftir það. Aðfaranótt fimmtudags 6. okt. 1949 veiktist
lann, eftir að hafa verið lasburða þá undanfarið. Þyngdi honum
hjótt, og varð hann meðvitundarlaus á sunnudag. Lézt liann
naesta dag, mánudag 10. okt. 1949, kl. 6 að morgni, að heimili
Slnu, Smáragötu 8a í Reykjavík. Útförin fór fram í kyrrþey, og
Var lík hans brennt í hinni nýju bálstofu í Fossvogi.