Andvari - 01.01.1950, Blaðsíða 21

andvari
17
Páll Eggert Ólason
nema hvorttveggja hafi kornið til, þá réðst hann svo skjotlega 1
þjónustu opinberra stofnana, að líkast var því sem þau störf biðu
hans, hvert af öðru, allt frá þeirri stundu er dyr latínuskólans
hiktust að baki hans.
Daginn eftir að Páll Hggert lauk stúdentsprófi, 1. júlí 1905,
var Alþingi, ritsímaþingið fræga, sctt í Reykjavik. Var hann
ráðinn þingskrifari þetta sumar. Á þessu þingi, sem var hið
fyrsta í þingsögu vorri, er háð var undir veldi innlendrar þing-
ræðisstjómar, tóku þegar að tíðkast hin breiðari spjótin í sókn
og vörn mála á þingi. Stjórnarfylgi og stjórnarandstaða fóru
röggsamlega af stað, einkum í snörpunr og löngurn umræðum
um mesta hitamál þingsins, ritsímamálið. Hefir því reynt með
meira móti á starfsdug þingskrifara. Páll Eggert var og þingskrif-
ari á allmörgum næstu þingum, en Alþingi var þá hað annað-
hvort ár, eins og kunnugt er, nerna aukaþing væri, sem eigi varð
um þessi ár fyrr en 1912. Að loknu þingi, um haustið 1905,
gerðist hann starfsmaður í stjórnarráðinu og vann þar um hrið
síðan, í öllum skrifstofum þess. Einnig tók hann að ser lyrir
stjórnarráðið, utan daglegs starfstíma, að vinna að samningu verzl-
unarskýrslna og hélt liann því starfi í nokkur ár. Nokkurn hluta
ars 1909 var hann starfsmaður í landsbankanum, en hafnaði
stöðu, sem honum var hoðin þar.
Auk þeirra starfa, sem hér hafa verið talin, tók Páll Eggert
að sér á þessum árum aðra heimavinnu, sem hann átti kost á eða
var beðinn um, aðallega þýðingar úr erlendum málum. Meðal
þcirra má ncfna: „Oliver Tvist“, eftir Charles Dickens (útg. í
Evík 1906), op „Vinur frúarinnar“, eftir H. Sudermann (Rvik
1908).
X.
Meðal .þeirra stjórnarfrumvarpa, er Alþingi 1905 afgreiddi
sem lög, er ástæða til að nefna hér eitt, sem eigi mun hafa vakið
niikla athygli þá, á stríðsstundum ritsímamálsins, enda samþykkt
oftir stuttar umræður, ágreiningslaust. Þetta var frumvarp í