Andvari

Árgangur

Andvari - 01.01.1950, Blaðsíða 61

Andvari - 01.01.1950, Blaðsíða 61
andvari Stefnt að höfundi Njálu 57 að gesturinn vill svíkja þig og hefir látið frá lokur.“ Þorkell mælti: ,,Eigi mun gáð hafa verið að setja fyrir lokurnar." Síðan sofnaði hann,“ en húsfreyja hverfur af sjónarsviðinu, öldungis eins og ekkert hafi í skorizt. Hlutverki hennar var lokið. Og Rindill skýtur slagbrandinum frá að nýju, athugasemdalaust. Fljótt á litið má þetta virðast furðulegur samsetningur. Þor- kell á sökótt við menn og getur búizt við fjörráðum. Samt hirðir hann ekki hót um aðvaranir konu hinnar. Voru þær þó sannar- lega á traustum rökurn reistar. Þorgerður og Guðmundur ríki sjá við fyrstu sýn, hvern mann Rindill hefir að geyma. En Þorkell, hann er steinblindur og ber sig að sem fáráðlingur. Þó er það ekki heimska, sem veldur hinu annarlega hátterni hans, að hyggju söguritarans. Rétt eftir að Rindill hafði framið svikræði sitt, segir Þorkell við Guðmund ríka: „Eigi komst þú fyrr en ég ætlaði." Setningin varpar skærri birtu á sálarlíf Þorkels. Það samrýmist ekki skapgerð hans að viðurkenna misskilning sinn eða yfirsjónir. Hann þóttist hafa gengið úr skugga urn það, er Rindil bar að garði, að sá maður væri ekki „bráðhættulegur“ og þar við varð að sitja, jafnt þótt flugumaðurinn gerði sig beran að hrögðum. Orð húsfreyjunnar: „Gesturinn vill svíkja þig og ^efir látið frá lokur“ hljóma sem markleysuhjal í eyrum Þorkels. Hann er sýnilega einn þeirrar rökheldu manntegundar, sem ris öndverð gegn öllum heilræðum og varnaðarorðum, hvaðan sem þau koma. Um Þorkel má víst segja hið sama, sem haft er eitir Njáli um Kaupa-Héðin: „Þykist einn vita allt.“ Það er engin hending, að Þorkell er kynntur á þessa leið í Ljósvetninga S.?8U: „Þorkell hákur, sonur Þorgeirs lögsögumanns, bjó þá að P^ará í Ljósavatnsskarði. Hann var einlyndur og hetja mikil. Hann 'alði fátt hjóna og átti þó sökótt.“ Með afdrif hans í huga skrifar rófundur þetta. Og aftur er vikið að hinum háskalega skapgerðar- Ul'esti hans, þegar Guðmundur ríki varar Rindil við honum með svofeldum orðum: „En Þorkell er illur viðtakna og ekki samþykkur v'ð aðra mann.“ Sökum þverúðar sinnar og óráðþægni er Þorkeli
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Andvari

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.