Andvari - 01.01.1950, Blaðsíða 66

62
Barði Guðmundsson
ANDVARI
síns, Bergs Ámundasonar, og segist „engan grun mundu liafa á
Þorvarði, frænda sínum.“ Máttu þó allir sjá, að gild ástæSa var
til hins gagnstæSa. VerSa nú auSskilin lokaorSin í samtali Oxar-
árhjóna, þegar Þorkell er látinn neita staSreynd: „Eigi mun gáS
hafa veriS aS setja fyrir lokurnar." Hin ótrúlega frásögn af átök-
um hjónanna um Rindil er alveg sönn, en skáldskapur þó.
Þorgils skarSi kemur ávallt eins búinn til dyra. ÞaS er sama
hvort viS finnum hann í BræSratungu, Stafholti, SíSumúla,
Miklabæ eSa aS Hrafnagili. I fáum orSum verSur honum ekki
betur lýst en gert er í Ljósvetninga sögu: „Hann var einlyndur
og hetja mikil, — og ekki samþykkur viS aSra menn." Hér er
einmitt drepiS á þá eiginleika, sem mest ber á í fari Þorgils, og
fer þaS aS vonum, því segja má, aS bæSi líf hans og líflát sé
mótaS og markaS af þeim. í Konungsskuggsjá er varaS viS ein-
þykkni og þverúS: „ÞaS er siSgæSi aS gjörast samþykkur öSrum
mönnum og eigi einlyndur" segir þar. Ekki er kunnugt um
nokkurn mann frá hinni blóSidrifnu Sturlungaöld, sem þarfn-
aSist frekar þessa heilræSis en Þorgils skarSi. Ög hvarfli hugur-
inn lengra aftur í tímann í leit aS slíkum manni, staSnæmist liann
fyrst aS Öxará hjá Þorkeli hák.
VL SÆTTIR.
Eftir dráp Þorkels háks, reiS GuSmundur ríki norSur til
Reykjadals á fund Einars Konálssonar. Hann bjó á EinarsstöS-
um og hafSi til varSveizlu fé þaS, sem GuSmundur hugSist
greiSa með vígsbætumar. Einar „fagnaSi GuSmundi vel og
spurSi tíSinda. GuSmundur mælti: „Veginn segi ég Þorkel hák.“
Einar svarar: „Eigi þarf aS sökum aS spyrja. Ætla ég nú, aS
þú munt taka meS fé þínu og bjóSa Ljósvetningum fébætur.“
Og síSan var fundur settur, og kom þar GuSmundur og Einar
Konálsson og þeir synir Þorgeirs, Tjörvi og Höskuldur. Einar
mælti: „Spurt rnunu þér nú hafa líflát Þorkels, og munu það
margir kalla eigi fyrir sakleysi. En GuSmundur vill ySur bætur