Menntamál - 01.04.1967, Qupperneq 50

44
MENNTAMAL
kenna, getur hann áreiðanlega náð betri árangri en
margir gera nú, og það jafnvel þótt um litlar breyting-
ar á sjálfu námsefninu sé að ræða. Hinu er svo ekki
að leyna að þær breytingar, sem nú eru á döfinni
hagga að ýmsu ieyti sjálfum grundvelli reiknings-
kennslunnar. Reikningur fjallaði áður fyrr nokkurn
veginn einvörðungu um tölur, en nú beinist reikn-
ingskennslan í æ ríkara mæli að strúhtúr stærðfræðinn-
ar — gerð hennar og byggingu eða hvað nú á að kalla
það — tölurnar eru að vísu mikilvægar enn, því að
talnakerfi eru forvitnileg og skemmtileg á margan
hátt, en tölurnar eru ekki Iengur hið eina sem um er
fjallað.
En hvað felst þá í þessurn nýju viðhorfum? Því er
vandsvarað í stuttu máli, en þó er freistandi að drepa
hér á tvö atriði sem dænii um það hvernig svið reikn-
ingskennslunnar er að víkka: hugtökin mengi og venzl.
Fyrra orðið hefur orðið eins
konar táknorð fyrir hin nýju
viðhorf. En mengi er ekki
annað en gamall kunningi í nýrri flík: Þeir hlutir og
viðfangsefni, sem glímt er við í reikningi, eins og á
öðrum sviðum mannlegs líf's, eru venjulega hluti af
stærri heild, þau eru aldrei alveg einangruð, aldrei
slitin úr öllu sambandi við aðra hluti og önnur við-
fangsefni. Hver hlutur og hvert viðfangsefni heyrir
einhverjum hóp eða flokki til. Þessir hópar eru kallað-
ir mengi og hlutirnir eða viðfangsefnin, sem um er
fjallað, eru köl 1 uð íbúar (element) mengjanna. Sein
dæmi um mengi og íbúa þeirra getum við tekið hóp af
börnum, t. d. börn í sama bekk. Þá er bekkurinn
mengi, börnin íbúar þess. Sum börnin eru ljóshærð,
mengi Ijóshærðu barnanna er hlutmengi í bekknum,
sum eru fædd í marz, í þeim sjáum við annað hlut-
Mcngi