Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1923, Síða 103

IÐUNN
Snýkjur.
97
orðiu á leiksviðinu. Þvi ég segi ykkur salt, mér
heyrðist afi iniun vera að tala þar.
Það hljóp i mig hiti, mér fanst fara illa um mig
i sætinu og andrúmsloftið verða drepandi. En augu
min opnuðust alt í einu, og ég sá hvað aðalerindi
Arinbjarnar hefði verið á heimili afa fyrir nokkrum
döguin.
Mér fanst allur listabragur vera strokinn af hon-
um, og hann standa allsnakinn falsari og hermikráka
frammi fyrir mér. Mér þótti hann svo auðvirðilegt
smámenni að sækja tilburði sína, málróm og kæki
til gamla mannsins, sem skaparanum hafði þóknast
að gera svona einkennilegan fyrir manna augum.
Mig langaði til að gera hróp að leikaranum, en
stilti mig þó.
Þegar hann fór af leiksviðinu létu áhorfendur
ánægju sína í Ijós með almennu lófataki. Og ég sá
hann hverfa sigurglaðan.
Eg barst með straumnum út úr leikhúsinu. Þegar
ég var kominn undir heiðan himinn, var sem ein-
hverri ógnarbyrði væri létl af inér. Veðrið var alveg
cins og núna. Iiiminn svona blár og loftið svo tært
og svalandi. Og mér fanst hreina kvöldloftið fara um
mig eins og hressandi steypibað og þvo af mér
ónotasvækjuna, sem hafði lamað mig meðan ég var
inni. Jafn heilnæma svölun hafði náttúran aldrei
veitt mér fyr.
Iðunn VIII.
7