Kirkjuritið - 01.09.1950, Qupperneq 13

ALBERT SCHWEITZER
165
ungum frábærir hæfileikar í tónlist, og hefir einn vina
hans komizt þannig að orði, að ef hann hefði ekkert orðið
annað, mundi hann án efa hafa orðið mikið tónskáld.
Sextán ára að aldri var hann orðinn stórum snjallari
kennara sínum í organleik og öll námsárin iðkaði hann
þessa list af kappi.
Kennari hans í píanóleik var Marie Jaell—Trautmann,
en hún hafði verið nemandi Liszts. Og í París hóf hann
átján ára gamall nám í organleik hjá franska organist-
anum og tónskáldinu Charles Marie Widor. Tókst með
þeim aldavinátta og gerðist nemandinn engu síður kennari
hins. Segir Widor frá þessu sjálfur.
,,Hvað viltu helzt spila?“ spurði Widor. „Auðvitað Bach,“
svaraði nemandinn. Og nú er þeir voru að fara yfir ein-
hverjar af sálma-perludium Bachs, lét Widor þá athugasemd
falla, að það væri undarlegt, að sér væri tónlist Bachs
auðskiljanleg í fúgum og prelúdium, en undir eins og
komið væri í sálmalögin yrði sér allt myrkt og torskilið.
„Ekkert er eðlilegra," svaraði Schweitzer, „það er enginn
leið að skilja sálmalögin, fyrr en maður þekkir sálmana,
sem þau eru ort við. Sýndi Widor honum þá ýmislegt,
sem fyrir honum hafði verið hreinasta ráðgáta, en
Schweitzer þuldi þá alla sálmana eftir minni og sneri
þeim jafnharðan á frönsku og lá þá allt ljóst fyrir. Næstu
kvöld léku þeir allar sálma-prelúdiur Bachs, og segir
Áhdor, að sér hafi þá opnazt nýr skilningur á Bach,
sem hann hafi ekki haft minnstu hugmynd um áður.
Stofnuðu þeir félagar ásamt fleirum Bachsfélag í París
°g var Schweitzer ráðinn fastur organisti hjá félaginu, er
það hélt hljómleika, og einnig hjá öðru sams konar félagi
1 Barcelona. Fór í þetta allmikill tími á námsárum hans.
Árið 1902 fékk Widor hann til að semja ritgerð um
hljómlist Bachs fyrir Conservatoríið í París, en þessi rit-
Serð óx og varð að stóreflis bók, 455 bls., og var hún rituð
f frönsku og kom út í París 1905. Hafði hann ritað hana
1 hjáverkum frá guðfræðilegum ritstörfum, er hann hafði