Kirkjuritið - 01.09.1950, Qupperneq 49

PRESTASTEFNAN 1950
201
starf kirkjunnar. Hún á við óteljandi erfiðleika að stríða,
sem enginn prestur á Islandi þekkti fyrir hálfri öld. —
En aðstaða prestsins er líka breytt að öðru leyti til hins
betra. Hann hefir fengið meiri og betri tækifæri til þess
að búa sig undir starfið og lífið. Starfsskilyrðin á heimili
hans eru víða mun betri og baráttan fyrir lífsviðurværi
ekki jafn áhyggjufull og erfið og hún var oft áður. Vér
erum því á ýmsan hátt betur settir að rækja bæði embætt-
isskyldur vorar og hið mikla hlutverk að boða fagnaðar-
erindið vel og drengilega, með fórnfýsi og ósérhlífni, held-
ur en nokkru sinni fyrr. Og fólkið í landinu bíður eftir
nýrri hræringu vatnsins. Allt mannkyniÖ bíður í raun réttri
eftir fcirkjunni. Hún ein getur leitt það á rétta braut, ef
hún er köllun sinni trú og þjónum hennar auðnast að feta
i fótspor Jesú Krists í lífi og starfi. Kirkjan má ekki hörfa
burtu frá fólkinu og lífinu. Hún verður að koma þangað,
sem fólkið er. Hér hjá oss, í voru landi, er þess í bók-
staflegum skilningi þörf, að þessu sé athygli veitt. Sum
prestaköll úti um landið eru að verða svo fámenn vegna
flutninga íbúanna til höfuðborgarinnar og kaupstaðanna,
að prestinn vantar verkefni í prestslegu starfi. Annars
staðar, þ. e. a. s. í stærstu kaupstöðunum og sérstaklega
hér í Reykjavik eru söfnuðumir allt of fjölmennir til þess
að unnt sé fyrir jafnfáa presta og þar eru að komast yfir
það, sem að kallar. Þetta verður að breytast. Ég vil sér-
staklega taka það fram, að þess er brýnust þörf í Reykja-
vík, þar sem milli 40 og 50 þúsundir meðlima þjóðkirkj-
unnar eiga aðeins kost á þjónustu 6 presta.
Nýlega lýsti einn af kunnustu stjórnmálamönnum Bret-
lands því yfir, að hann sæi enga leið til bjargar aðra en
þá, sem kirkjan benti á. Er mjög eftirtektarvert, að slíkar
raddir heyrast nú oftar í heiminum en nokkru sinni áður
frá mönnum, sem um framtíð mannkynsins hugsa, en þó
ekki eru beinlínis í þjónustu kirkjunnar.
Mannkynið kallar á kirkjuna, og nú er hennar stóra