Kirkjuritið - 01.09.1950, Side 50

202
KIRKJURITIÐ
stund að færa ljós og blessun fagnaðarboðskapar Jesú
Krists og hina miklu opinberun hans um hinn eilífa sann-
leika, um Guð og markmið mannlífsins — inn í dapran heim
til mannanna, sem þar eru nú ráðvilltir og í sárum.
Prestastefnan er að vanda fjölsótt. Meginþorri íslenzkra
presta er hingað kominn. Ég fagna því og býð yður alla,
ásamt erlendum gestum vorum og starfsbræðrum, vel-
komna.
Þeir dagar, sem vér nú erum að lifa, eru á margan hátt
eftirtektarverðir. Það er mikil alvara á ferðum í heim-
inum, erfitt að segja, hvemig allt snýst. En þeir tímar,
sem vér lifum á, eru þó merkilegir og lífið nú ef til vill
þrátt fyrir allt merkilegra og undursamlegra en nokkru
sinni fyrr. Einnig í voru landi. En framtíð Islands er ef
til vill framar öðru undir því komin, hvernig oss kirkj-
unnar mönnum tekst að snúast við vandamálum samtíðar-
innar og ganga á undan hina grýttu leið erfiðleika og
margskonar háska, sem nú vofir yfir þessari þjóð og öllum
þjóðum heims.
Er ekki verkefni kirkjunnar svo háleitt og stórt, að unnt
sé fyrir oss að gleyma smámununum? Er ekki verkefni
kirkjunnar svo háleitt og stórt, að vér finnum allir að það
er skylda vor að standa bróðuriegir, djarfir og sannir í
fómandi fylkingu og í baráttunni fyrir þau helgu málefni,
sem oss var trúað fyrir.
Ég á þá von og traust til hinnar íslenzku prestastéttar,
að hún reynist þjóðinni sterkust og bezt á hættutímum
og haldi kyndlunum hæst á lofti, er dimmast er.
Ávarp og kveðjur erlendra gesta.
Að loknu ávarpi biskups til prestanna ávarpaði hann erlenda
gesti prestastefnunnar og íslenzku kirkjunnar og bauð þá vel-
komna. Hann kvaðst vona, að þessi virðulega heimsókn yrði eigi
aðeins þeim og íslenzku prestastéttinni til gagnkvæmrar gleði
og ánægju, heldur myndi hún og verða til þess að treysta ennþá
betur en áður bróðurböndin milli íslenzku kirkjunnar og systur-