Blanda - 01.01.1932, Blaðsíða 32
2Ó
ekki, en geta þó til, aÖ eigi forgiftug1) séu, með
því urriÖi í sama fljóti er heilnæmur átu, og er þar
af honum ósegjanlega mikill fjöldi, sem sjást kann
á sumrin, þá heitt er, aÖ hann gefur sig upp á yfir-
borðið að fanga mýflugur, og er fljótið svo djúpt,
að menn fá þar ekki botnað, og verður því þessvegna
ekki fiskað, utan nokkuð lítið við landið. í Skaptá,
svo vel sem í Hvítá við Skálholt, segjast menn og-
svo hafa séð forferðilega stóra orma, og sýnist ekki
ótrúlegt, ef þetta er víst, að svoddan skepnur kunni
víðar að vera í þeim stóru vötnum, þó þær alltíð
sjáist ekki, sem betur fer. í þeim stóru vötnum í
Skagafirði hafa menn séð, ekki langt síðan, eina
skepnu, sem lét sig sjá og kom upp nærri ferjunni,
sem ferjumaður reri yfir vatnið; hafði eitt stórt
höfuð, slétt fyrir sem botn á bruggarakeri, með stór-
um augum, og gaf sig strax aptur niður. Þessu mega
þeir trúa, sem vilja, en það er svo fortalið. Fyrir
utan þau smáu vötn, sem ekki eru rennandi, heldur
í stilli eru heilmörg, þá eru ogsvo nolckur stórvötn,
sem eru þó öll full með urriða; þau stórvötn eru
sérdeilis Mývötn fyrir norðan í Þingeyjarsýslu; þar
veiðist fjöldi urriða, sem þeir kalla Mývatnsreyðir.
Þennan herða þeir upp sem stokkfisk, og er kostu-
lega góður matur. Á þvi vatni eru margslags fugl-
ar syndandi, og hafa þeir, sem þar búa, yfrið egg
og dún. Annað það stóra vatn er Þingvallavatn við
Alþing; þar fæst ogsvo mikið af urriðum. Þar er og-
svo heill hópur fugla á því vatni, sem verpa þar í
hólmum. Það er sagt, að í gamla daga hafi menn
fiskað úr því þorsk, skötu og flyðru, og er það vatn
þó ekki nærri sjó, svo þau hafi kunnað þaðan synda;
meinast það svo djúpt, að þangað gangi þess slags
i) þ. e. eitruð.