Blanda - 01.01.1932, Blaðsíða 54
48
hans. Samt getur sú sögn verið rétt, að hann hafi
dáið í Reyðarfirði, og verið grafinn á Hólmum, eins
og Jón í Njarðvík telur, enda segir Jón Þorkelsson
Skálholtsrektor (í „Spedmen Isl. non barbaræ"), að
séra Narfi hafi engan fastan samastað haft, eptir að
har.n fór frá Möðrudal, heldur verið einskonar far-
andmaður, er flutt hafi með sér allt, sem hann átti, úr
einum stað í annan, haft mikinn áhuga á náttúru-
fræðislegum athugunum, sérstaklega rannsókn grasa
og steina, og dáið í mestu fátækt i byrjun 18. ald-
ar; hafi hann aflað sér mikils orðstirs fyrir athug-
anir sínar í eðlisfræði, og verið víðfrægur fyrir
lækningar á ýmiskonar sjúkdómum, verið mjög at-
hugull um marga hluti, og gæddur furðulegri spá-
dómsgáfu, svo að hann hafi jafnvel sagt fyrir dauða-
dag sinn, þá er hann fann hann nálgast, tiltekið
greptrunarstað, og andazt á þeim degi, er hann hafi
fyrir sagt. Er auðsætt af þessari frásögn Jóns rektors,
að hann hefur þekkt sömu sögnina, sem Jón í Njarð-
vík segir um forspá Narfa prests, og er því fremur
ástæða til að telja hana rétta, sem Jón rektor var
fæddur skömmu áður en séra Narfi andaðist, og gat
því haft sannar sagnir af þessu. Er sjaldan, að al-
þýðumúnnmæli séu staðfest með jafnöruggri, svo
að segja samtíða heimild jafnmerks rithöfundar sem
Jóns Skálholtsrektors Þorkelssonar. Hann fer og
rétt með það, að séra Narfi hafi andazt í byrjun 18.
aldar, því að hann heíur einmitt andazt um sjötugt
nálægt 1700, þó ekki síðar en 1701 eða 1702,1) því
að snemma árs 1703 er Sigríður Hinriksdóttir, ekkja
hans, á Skriðuklaustri, 46 ára gömul, hjá Bessa sýslu-
manni bróður hans, og börn hennar og séra Narfa
1) Það er skakkt, sem segir í Landfræðissögu Þorv.
Thoroddsen II, 61, að séra Narfi hafi dáið um 1710.