Blanda - 01.01.1932, Blaðsíða 171
birni. Hún var kona vel aS sér í andlegum efnum,
og sagt var, að eins hefði hún getað lesið húslestur
í Vídalínspostillu, þótt öfugt sneri hún fyrir henni,
°g þó gat hún ekki sannfært Þorbjörn í þeim efn-
um, og sneri hann mörgu því í villu fyrir henni,
því að skýr maður var hann, hvass í skilningi og töl-
ugur, svo eitt rak þar annað í ræðu hans, en í verk-
legum efnum var Þorkatla mesta rola, og átti það
mjög illa við Þorbjörn, er ekki átti sinn líka að ráð-
deild og búsýslu.
Þá er Þorbjörn hafði staðfest ráð sitt og fengið
Þorkötlu, fór hann að búa á Lundum, og mun hafa
fengið drjúgan arf eptir föður sinn; og með konu
sinni fékk hann þá mikið fé. Græddist honum þá
brátt mikill auður, svo að talið er, að þegar bú hans
stóð i mestum blóma, hafi hann átt 30 jarðir, og
allt lausafé að því skapi. Var hann og almennt kall-
aður Þorbjörn ríki. Hann var gullsmiður, sem áður
er sagt, og silfur smíðaði hann einnig, en mælt var.
að hann hefði mjög blandað silfur það, er hann
smíðaði, svo nálega þorði enginn að koma smíðum
til hans, en allir komu silfri sínu, er sniíða þurfti,
til Helga smiðs á Steinum, og Árna á Brekku, son-
ar hans, er var hinn bezti smiður, og orðlagðasti
maður nær og fjær fyrir ráðvendni. Hætti þá Þor-
björn smíði sínu. Þá tók og Eggert Guðmundson
gullsmiður í Sólheimatungu ekki alllitlar smíðar. Á
öllu, smáu sem stóru, var sagt, að Þorbjörn græddi,
svo það var hvarvetna að minnum haft.
Einhverju sinni falaði Eggert gullsmiður Sólheima-
tungu að Þorbirni fyrir aðrar jarðir, en það kom
fyrir ekki. Fékk Eggert þá Stefán amtmann Stephen-
sen á Hvítárvöllum og Pétur Ottesen sýslumann í
lið með sér, og gerðu þeir heimför að Lundum, töl-
uðu um jarðaskiptin, en fast var fyrir. Stakk Þor-