Blanda - 01.01.1932, Blaðsíða 180
174
við, og fóru vestur á Skaga þrir helztu bændurnir
úr Hvanneyrarhreppi, þeir Páll á Dalabæ, Þorleifur
Þorleifsson á Siglunesi og Jóhann Jónsson í Höfn,
til að ráðstafa útför skipverja. Voru skipverjar all-
ir jarðsettir að Ketu á Skaga þann 23. april, og hvíla
þar allir í einni gröf.
Þegar Páll Þorvaldsson og þeir félagar komu
vestur, grennsluðust þeir strax eptir öllu, er að slys-
inu laut, sem nánast. Voru sagnir í fyrstu fremur
óljósar, en þó fengu þeir brátt vitneskju um það, að
nokkrar líkur bentu til, að skipverjar, eða a. m. k.
einhverjir af þeirn, hefðu með lífi á land komizt.
Einnig bentu líkur til þess, að líkin hefðu verið rænd,
þvi eyrnahringar úr gulli, sem Þorsteinn Þorvalds-
son hafði borið, svo og vandað vasaúr, fannst ekki
á líkinu. Peninga, sem nokkrir skipverjar höfðu tek-
ið með Sér að heiman, var einnig saknað.
Þá bjuggu á Þangskála á Skaga, en það er mjög
nálægt strandstaðnum, bóndi sá er Pétur hét Jóns-
son (prests í Vesturhópshólum Mikaelssonar), og
kona hans (eða bústýra) Lilja Gottskálksdóttir að
nafni. Þau höfðu á sér misendisorð. Voru þau fátæk
og bjuggu þar með börnum sínum. Á þau féll grun-
ur um, að þau hefðu rænt líkin, og jafnvel að sumir
af skipverjum hefðu verið með lífsmarki, er þau
hefðu fundið þá. Báru þeir Páll og félagar hans
þetta upp á þau, en þau harðþrættu. Fengu þeir fé-
lagar þá hreppstjóra þeirra Skagamanna í lið með
sér, og var nú rannsókn gerð á Þangskála, og fannst
sitthvað af munum skipverja, sem saknað var, þar
á meðal úr Þorsteins Þorvaldssonar. Fannst það með
þeim hætti, að tökubarn, sem var þar á heimilinu, vís-
aði til þess, sumir segja í öskustónni, aðrir undir
höfðalagi Lilju. Hafði Lilja þa umhverfzt af vonzku
og haft í heitingum við barnið, og það svo, að hrepp-