Blanda - 01.01.1932, Blaðsíða 120
1:4
var þar dæmt, aÖ Gunnlaugur skyldi ærulaus, og
bú hans upptækt. Er mælt, aÖ sýslumaðurinn léti
þegar sækja 3 eða 4 skipsfarma til Svefneyja, úr
búi Gunnlaugs. En hann áfrýjaði máli sínu til al-
þingis, og varð þar lítið úr sekt Gunnlaugs, en dóms-
menn ávítaðir fyrir rangdæmi, og skyldi sýslumað-
ur skila því aptur, er hann hafði taka látið, og flytja
aptur til Svefneyja, en sagt var, að þar hefðu ekki
komið öll kurl til grafar, þótt Gunnlaugur léti þar
við sitja.* 1) Er mælt, að sýslumaður hafi síðar gert
1) Frásögn Gísla um þetta mál Ólafs sýslumanns og
Gunnlaugs er mjög óljós, og að sumu leyti villandi, af
því að hann hefur farið eptir lausasögnum. Málinu var
i raun réttri þannig háttað, að Gunnlaugur, sem þá var
kominn á níræðisaldur, liafði láitð 2 vinnumenn sína taka
nokkrar kofur í óskiptum eyjalöndum Flateyjar, sumarið
1738, er sýslumaður taldi gert í heimildarleysi sameigend-
anna, en sýslumaður átti nokkurn hluta í Flatey. Fékk
liann Björn Magnússon í Miðhlíð (bróður Einars sýslu-
manns i Strandasýslu) skipaðan setudómara, og dæmdi
hann í málinu í Svefneyjum 27. okt. 1739, en rannsóknar-
lítið, því að Gunnlaugur fyrirleit dómarann svo, að hann
vildi ekki svara til málsins fyrir honum. Dæmdi svo Björn
liann sem þjóf til að hafa fyrirgert aleigu sinni til kon-
urigs, en hliíði við hýðingu sakir elli. (Gunnl. var þá 84
ára) ; auk þess skyldi hann greiða bætur miklar og máls-
kostnað, en vinnumenn Gunnlaugs voru ti! hýðingar dæmd-
ir sem þjófar. Jafnskjótt sem dóinur þessi var fallinn, fór
Ólafur sýslumaður út í eyjar, skrifaði upp allar eigur
Gunnlaugs í Látrum og Svefneyjum, innsiglaði þær og
tók með sér lyklana, en Gunnlaugur flúði á land upp með
fólk sitt, ásamt þeim 2 vinnumönnum, er voru uppaln-
ingar hans, og náði sýslumaður þeim ekki. Gunnlaugur
áfrýjaði svo málinu til alþingis 1740, og var því þar vís-
að frá, sakir þess, að hvorki kom setudómarinn (Björn
Magnússon) eða dómsmenn hans. En áður, eða i maimán-
J