Blanda - 01.01.1932, Blaðsíða 122
n6
Vesturbotni í PatreksíirÖi. Það vildi til, að Ólafur
sýslumaður og Halldóra kona hans voru á ferð í
allköldu veðri. Komu þau að Botni og vildi sýslu-
maður spyrja bónda, hvort fært mundi á fjallveg
eða áfram að halda. Jón bóndi var í dyrum inni og
smíðaði laup. Sýslumaður kastaði á hann kveðju
sinni. Flýtti Jón sér þá út, svo hann hafði tálgu-
hnífinn i hendinni; ei er sagt, að sýslumaður leggði
rnerki til þess, að bóndi hafði hnífinn í hendinni,
en það sagði Halldóra síðan við mann sinn: „Illa
sástu nú frá (þér), þar gaztu fengið skildingsvirði,
gættir þú þess ei, að maðurinn gekk með opinn hníf
út á móti þér?“ Síðan heimti sýslumaður Jón hónda
fyrir sig, og bar á hann sök þessa. Glúpnaði bóndi
fyrir, og hað sýslumann ráða fjárútlátum sinum, svo
ei lengra færi, og urðu þau ærin, svo lítið varð eptir
af búi hans, þó vel væri hann fjáreigandi áður. —
Þó er sagt, að Halldóra hefði rausn miklu meiri, en
Jón Teitsson prófastur, bróðir hennar, þá vinir henn-
ar áttu i hlut, eður það kom að henni, og sagt er,
að ekkert fátæks manns barn væri svo skírt í Haga,
rneðan hún var þar, að hún gæfi því ei alklæðnað;
gaf hún og íleiri börnum, er þar voru skírð, og all-
ríflega, ef vinir hennar áttu, en sagt er, þeir væru
allfáir. En opt er sagt, hún léti t-aka góðar kýr frá
landsetum sínum, hversu snauðir sem þeir voru, og
fá þeim stritlur í staðinn. Þótti öllum óþolandi yfir-
gangur þessi, þó eigi þyrðu þeir berlega um að
vanda. Er það ein sögnin, að fátæk ekkja, barna-
mörg, bjó á Grænhól, og átti kú góða. Hana lét
Halldóra sækja og leiða aðra þangað i hennar stað,
lítt nýta. Ekkjan átti móður gamla, er sagði, er kýr-
in var leidd út: „Nú hefur Halldóra rænt mig lífi
og börnin, og segið þið henni, að ei verði kýr eilíf,
framar en aðrar eignir hennar.“ Var mjólkuð pund-