Blanda - 01.01.1932, Blaðsíða 151
145
um við til baðstofu og voru dregin af okkur öll föt,
nema skyrtur, og fórum við 4 í hvert rúm. Við Odd-
ur báðum konuna að sjóða fyrir okkur kjötið, sem
við keyptum á Drageyri. Eg sofnaði strax, því eg
var orðinn uppgefinn, en um kvöldið var eg vakinn
með heitri kjötsúpu. Var hún í trogi og það lagt
ofan á rúmið, en við vorum 2 og 2 tilfætis. Bóndi
gekk um gólf og talaði við okkur. Hann spurði Odd
hvaðan úr Skagafirðinum við værum. Kvað Oddur
sig vera frá Viðivöllum, en eg væri frá Djúpadal.
Bóndi spurði hvers son eg væri. „Eiríksson,“ sagðt
eg- „Hvers sonar?“ spurði hann. „Eg svaraði: „Ei-
ríkssonar prests á Staðarbakka.“ Þá þagnaði bóndi og
spurði ei frekar. Við báðum um far yfir fjörðinn, að
Hvammi í Kjós. Tók hann dauft í það, en kvaðst
skyldi reyna að fá okkur far á næsta bæ. Um morg-
uninn fékk hver sín föt, þur og þokkaleg, en okkur
Oddi var afhent kjötið, og var vel frá því gengið.
Gaf eg konunni það af kjöti og floti, sem við þótt-
nmst ekki við þurfa, það sem eptir væri af leiðinni.
Spurðum við nú bónda, hvað allur þessi mikli greiði
kostaði. Hann sagði hátt, svo að allir heyrðu: „Eg
tek ekkert fyrir næturgreiðann, og skuluð þið njóta
drengsins frá Djúpadal, en hann nýtur eins frænda
síns, sem eitt sinn gerði mér stóran greiða og hjálp,
er eg hefi aldrei fullborgað.“ Eg varð sem steini
lostinn, gekk þó til hans og þakkaði honum fyiii
mig og okkur alla, með mestu virktum. Bóndi þessi
ætla eg, að heitið hafi Björn, Húnvetningur1), og
komst eitt sinn i ill málaferli, en Stefán föðurbróðii
!) þ. e. hinn alræmdi Björn Ólafsson frá Torfalæk, en
betta er misminni höfundarins, því a'ö Björn var þá látinn
fyrir 4 árum, 1864. Þa'Ö hefur veriÖ Magnús Einarsson á
Hrafnabjörgum, er vermennirnir gistu hjá.
Blanda V.
10