Blanda - 01.01.1932, Blaðsíða 61
55
ráSsins 21. júlí s. á.1) (1750), getur biskup þess, aS
hann skuli áminna Egil skriflega meS hógværS, og
reyna aS fá hann frá villu hans, en fara aS ráSum
stjórnarinnar í því aS láta hann ekki standa opin-
berar skriptir, í von um, aS hann taki sinnaskipti, sér-
staklega, er hann geti aS sumu leyti talizt vitskertur,
væri heldur ekki unnt, vegna fjarlægSar, aS boSa
hann til Skálholts, enda mundi hann ekki koma á
fund biskups, þótt i grennd væri, heldur yrSi biskup
aS koma til hans. Ekki verSur séS, aS biskup hafi
skipt sér frekar af Agli eSa sent honum nýtt áminn-
ingarbréf; taliS þaS gera aS eins illt verra, eptir skap-
lyndi Egils, og þess vegna sleppt því, úr því aS
stjórnin vildi ekki sinna þessu, eins og biskup ósk-
aSi, og taka hörSum höndum á þessu hátterni Egils.
Slapp hann því óáreittur frá þessu hrottalega frum-
hlaupi á hendur biskupi, af því aS stjórnin taldi Egil
sturlaSan á geSsmunum, eins og hann vitanlega var,
þótt alvitskertur væri hann ekki.
Um sömu mundir, sem Egill heilsaSi upp á Ólaf
biskup, eSa 28. júli 1748, skammyrti hann mjög Pét-
ur sýslumann, ef til vill sakir þess, aS hann hafi fund-
iS aS framkomu hans viS biskup, en síSar um sum-
ariS, eSa 19. sept., tókst honum þó enn betur upp
í illyrSum viS sýslumann, svo aS hann sá sig knúS-
an til aS stefna Agli, er sýnist bera vott um, aS
sýslumaSur hafi ekki taliS Egil með öllu viti sínu
fjær, og gæti því boriS lagalega ábyrgS orSa sinna.
Hvernig illyrSunum var háttaS, er nú ekki kunnugt,
en Iians Wíum sýslumaSur, er var óvinur Péturs
út af Sunnefumálum, hélt 3 þing meS vitnaleiSslum
um mál þetta (7. okt. og 20. des. 1748, og 28. marz
1) Öll þessi 3 bréf eru í Þjskjs. (skjölum kirkjustjórn-
arráðsins 1750).