Blanda - 01.01.1932, Blaðsíða 181
i75
stjóri og þeir félagar þorðu ekki aS þaÖ væri þar
afram, og segir sagan, aÖ þeir Páll hafi tekiÖ þaÖ
burtu og komiÖ því í góÖan staS, langt þaÖan, og
annazt uppeldi þess þaÖan af. Má þaÖ vel vera aÖ
Satt sé, þvi þeir voru allir drengskaparmenn og vel
efnaÖir.
Þau Pétur og Lilja voru nú krafin sagna, og skýrÖu
lXlu svo frá, aÖ um morguninn í stórhríÖinni, hefÖi
Pétur gengiÖ til sjávar og strax orÖið skipskaÖans
var og fundið líkin. HefÖi hann þá farið heim, og
s°tt Lilju, til aÖ hjálpa sér aÖ bera þau upp. SögÖu
þau aÖ líkin öll, nema Ólafs, hefÖu legið í röð upp
Vlð bakkann, og skipssegliÖ breitt yfir þau, og nokkr-
,r steinar lagðir á jaÖra þess, svo ekki fyki ofan af.
Lík ólafs hafÖi legið spölkorn þar frá, líkast og hann
befði ætlað að leita þaðan, og þá sennilegast að leita
bæjar á Þangskála eða Kelduvík, því hann einn skip-
Verja var þarna kunnugur, en hann þá verið þrotinn
ab kröptum og örmagnast, enda var hægri handlegg-
Ur hans brotinn og hálsklútur hans bundinn um, utan-
yfif fötin. Kom þar fram draumur hans. — Lá Ólaf-
Ur á grúfu, með vinstri handlegg undir höfðinu, en
bin líkin flest eða öll voru lögð til.
Þau Pétur og Lilja meðgengu að hafa rænt likin
nokkuð. Höfðu þau gert sér í hugarlund, að líkin
yrðu jörðuð þar, án þess að nokkrir kunnugir kæmu
til, sem gætu um það borið, hvað menn þessir, sem
þnu vissu engin deili á, hefðu á sér borið, og að
ráninu yrði því ekki veitt eptirtekt. Hinsvegar harð-
þrættu þau fyrir það, að vottað hefði fyrir lífsmarki
^ð nokkurum þeirra félaga, er þau hefðu komið
aí5, og sannaðist aldrei á þau, að þau hefðu sagt
það ósatt.
Réttarrannsókn var aldrei gerð gegn þeim Pétri
°S Lilju út af líkráninu, af þeirri ástæðu, að hrepp-