Blanda - 01.01.1932, Blaðsíða 53
47
dal og fremur ömurlega, ekki sízt í harSindunum
og fellinum mikla 1674—1675, líklega aldrei rétt viS
fjárhagslega úr því, enda auSvitaS búmaSur enginn
og alls annars hugar. Hann kvæntist um fimmtugt,
skömmu fyrir 1680, ungri stúlku, rúmlega tvítugri,
SigríSi dóttur séra Hinriks Jónssonar á StöS og Mar-
grétar Bjarnadóttur. Séra Hinrik drukknaSi 1657 og
var taliS reimt eptir hann. Þykir mér sennilegast, aS
Margrét ekkja hans, tengdamóSir séra Narfa, hafi
dáiS hjá dóttur sinni í MöSrudal og ekki þótt liggja
kyr fremur en maSur hennar, og viS hana eigi sagn-
irnar um apturgöngu MöSrudals-Möngu í ísl. þjóS-
sögum (I, 293—295), en ekki viS fyrri (eSa fyrstu)
konu séra Bjarna. Hefur þá Manga veriS meSal
þeirrar innstæSu, er séra Narfi skildi eptir handa
eptirmanni sínum í MöSrudal, enda var séra Narfi
af almenningi talinn göldróttur, og því hægSarleikur
fyrir hann aS láta Möngu gömlu, tengdamóSur sína,
fylgja staSnum sem uppbót(!), enda þóttust menn
verSa hennar varir í MöSrudal eptir daga séra
Bjarna, sem var síSasti sérstakur prestur þar (f
1716). En annars skal eg ekkert fullyrSa um þaS, aS
Manga hafi veriS nákomin séra Narfa, en ekki séra
Bjarna.
Um þaS leyti, sem séra Narfi hrökklaSist algerlega
frá MöSrudal 1685, hygg eg, aS GuSmundur faSir
hans hafi andazt, því aS skipti eptir hann fara fram
voriS 1688, og hefur hann orSiS fjörgamall (um
eSa yfir.nírætt). Hefur séra Narfi þá líklega erft
eitthvaS eptir hann, því aS 6. apríl 1686 kaupir hann
ÚtnyrSingsstaSi á Völlum 8 hndr. aS dýrleika, og
1693 selur hann MiShús í EiSaþinghá, 6 hndr. Er
allsennilegt, aS hann hafi búiS á eignarjörS sinni
ÚtnyrSingsstöSum, aS minnsta kosti um hríS fyrir
og eptir 1690, enda bjuggu þar síSar afkomendur