Blanda - 01.01.1932, Blaðsíða 140
T34
Valagerði me'ð hest minn. Þar bjó þá Stefán Gísla-
son (faðir Friðriks síðar alþm. Skagfirðinga), og bjó
með ráðskonu, Lilju Gísladóttur, hafði hún áður ver-
ið vinnukonu foreldra minna. Fékk eg þar beztu við-
tökur, var Stefán gamall orðinn, en kátur og ræð-
inn. Hafði hann opt róið suður og sagði mér marg-
ar svaðilfarasögur af þeim ferðum, og leizt tnér ekki
á blikuna. Hann lagði mér mörg heilræði, því margar
væru tálsnörur í þessum ferðum. En er hann var sent
óðast að rausa yfir mér, kont Oddur og hinir frá
Vatnsskarði. Þegar eg tók staf ntinn, sá eg, að Vigfús
hafði skipt unt i Vallholti; þessum staf var síðar
stolið frá mér í Reykjavik, og varð mér þá að orði:
„Ulur fengur illa forgengur“. Lögðum við nú vestur
yfir Vatnsskarð, cn er við komum á há-skarðið, leit
eg til baka og varð að orði, líkt og Gunnari forðum:
„Fögur er nú Blönduhlíð og aldrei sem nú.“ En fé-
lagar mínir hlógu að mér. Gengunt við nú ofan í
Svartárdal, vfir Blöndu á ís hjá Tungukoti ytra og
þvert yfir ásinn fyrir framan Tungunes; var þá
komið kveld. Þeir Þorsteinn og Jón gistu á Svína-
vatni, Vigfús i Sólheimum, en við Oddur fórurn að
Auðkúlu. Þá bjó þar Jón prófastur Þórðarson. Tók
hann okkur mjög vel. Var okkur vísað í hús lítið,
gegnt stofu þeirri, er hjónin og börn þeirra héldu til
i undir baðstofulopti, því portbyggð var baðstofan, en
hitt fólkið var á loptinu. Prófastur kom til okkar,
var ræðinn og spurði margs úr Skagafirði, voru þeir
svilar, hann og Eggert Briem, sýslumaður Skagfirð-
inga, sem þá bjó á Hjaltastöðum. Hann spurði, hvað-
an við værum. Oddur taldi sig frá Víðivöllum, en
eg frá Djúpadal. Spurði hann mig þá, hvort eg væri
sonur Eiríks hreppstjóra í Djúpadal, og játti eg þvi.
Hann spurði: „Ertu sá sem kom um kveld að Hjalta-
stöðum í stóröskuhríð, með stóra nautið hans Briems,