Blanda - 01.01.1932, Blaðsíða 191
185
Ekki þorÖu þser stöllur aS láta vita, hver hefði ort vísuna,
en gátu samt komið henni á gang, og fluttist hún með sjó-
m°nnum víða, og hefir ýmsum verið eignuð, enda mun hafa
komizt landshornanna milli. Sá, er þetta skrifar, þekkti
Sigurdrífu vel. Var hún mesta myndarkona og áreiðanleg
hl orða og verka. Lofaði hún mér að skrifa upp töluvert
af mjög vel ortum vísum eptir sig, og þá sagði hún mér
frá tildrögum vísu þeirrar, sem skráð er hér að framan.
ffún andaðist fyrir rúmu ári (þ. e. 1915) vestur á Kyrra-
kafsströnd, í bænum Tacoma í Washingtonríkinu, hart nær
74 ára gömul.“
Erásögn þessi virðist allnákvæm og kunnugleg i öllum at-
r>ðum. Og af því að eg hef ekki getað fengið frekari upp-
lýsingar um áðurgreinda stöku, hygg eg, við nánari athug-
Un, að þarna séu hin sönnu drög til vísunnar fengin. Það er
retþ sem E. S. Guðmundsson tekur fram, að Norðlendingar
^ttu til sjóróðra vestur á „Sand undir Jökli“, eins og sagt
yar 1 daglegu máli Norðlinga. Vísan gat þvi auðveldlega bor-
12t norður með vermönnum, jafnvel fáum vikum eptir að þær
v>nkonur kváðu liana.
Og nú vikur sögunni aptur að frásögn Pálma. Hans Nat-
ansson gat vel hafa verið fyrsti maðurinn i Langadal, sem
'®rði vísuna. Ef til vill náð sjálfur í hana vestra, því að sjó-
r°ðra hefur hann líklega stundað syðra eða vestra, eins og
alvenja var þá, að hinir fátækari bændur gerðu. Einnig var
honum auðvelt, að læra vísuna af langferða-vermönnum. En
hverja leið, sem hún hefur flutzt til Hans, má af frásögti-
inni sjá, að Hans hefur komið henni fyrstur á lopt i sinni
sv eit, og látið í veðri vaka, að hann væri höfundurinn. Um
bað var heldur ekki ástæða að efast, þvi að hann var snjall
að yrkja og kunnur að ófyrirleitni í kveðskap. Palmi hefur
því sagt það sem hann vissi sannast og réttast, eins og bezt
sjá af svarvísum konunnar til Hans.
E. S. Guðmundsson segir það beinlínis, að þær „stöllur"
,afi ekki látið vita, hver ort hefði vísuna, og því barst hún
ut sem óskilastaka, en bráðsmellin handa kaffikonunum, og
Petta gat vel freistað sumra óprúttinna gárunga, að eigna sér
iana, enda urðu ýmsir tilnefndir.