Blanda - 01.01.1932, Blaðsíða 354
348
handtaka menn, sem þeir töldu seka um stórbrot^
er kirkjan átti vald á, og setja þá í gæzlufangelsi,.
og höfðu fangaklefa á stólunum. Þeir reyndu þar
aS koma sökuSum mönnum til þess aS meSganga,
og voru víst einatt sakaSir um aS beita pyntingum í
þvi skyni. Eru rannsóknarréttir katólsku kirkjunn-
ar í öSrum löndum illræmdir fyrir þaS, sem kunn-
ugt er. Hinar almennu rannsóknarreglur kirkjunn-
ar hafa vitanlega veriS biskupum hér kunnar, og
þeim hefur sjálfsagt veriS beitt hér eftir því, sem
biskupum hefur þótt þurfa. Sýnast fangar biskup-
anna einatt hafa veriS hafSir í járnum aS meira
eSa minna leyti, meSan þeir voru i varShaldi á
stólunum, og ef til vill hafa þeir líka veriS sveltir
og kjarkur úr þeim dreginn meS þessum hætti og
öSrum. Kemur og fram, aS ríkismenn, er í deilum
áttu viS biskupana, gættu þess, aS þeir kæmust
þeim ekki á vald, og þeir, sem minna áttu undir
sér, hafa sjálfsagt einatt flúiS á náSir ríkra höfS-
ingja, er þá skutu yfir þá skjólshúsi, svo aS þeir
skyldu eigi komast biskupunum á vald. Þá er kirkj-
an hafSi prófaS mál manna, nefndi biskup eSa um-
boSsmaSur hans klerka, 6 eSa 12, í dóm, og sam-
þykkti svo dóminn, sem vitanlega gekk jafnan aS
vilja hans. Kirkjan dæmdi fyrst og fremst lögum
sínum samkvæmt háar sektir á hendur mönnum,.
oft fyrir litlar sakir, mældar á kvarSa nútímamanná,
til handa sér og kirkjunni, og rökuSu meS þeim
hætti saman stórfé, einkum jarSeignum, til sín og
kirknanna, aSallega dómkirknanna á biskupsstól-
unum. Loks vofSi yfir þeim, sem eigi hlýSnuSust
boSum og dómum biskupanna, forboS og bann..
ForboSnir menn máttu enga kirkjuþjónustu fá, og
eigi mátti grafa lík manna í kirkjugarSi, ef þeir
dóu í forboSi. BanniS vai aS því leyti enn harSari