Blanda - 01.01.1932, Blaðsíða 287
281
allvel greindur og skemmtilegur ítali.Kunnihannfrá
mörgu a5 segja úr utanlandsdvöl sinni, meöal ann-
ars frá ferðalögum sínum um SvíþjóS, en þar haföi
hann feröazt urn sem iðnsveinn í fjögur ár, og hann
sagSi vel frá. En auk þess vann Guömundur, þeg-
ar tækifæri bauSst, aö handiön sinni, og taldi alls
ekki eptir sér aS skera út ýmsa smáhluti, þar sem
hann gisti, sérstaklega handa börnum, því hann var
mjög barngóöur. GuSmundur kom opt á heimili for-
eldra minna (á HeiSi í SléttuhlíS) á uppvaxtar-
arum mínum, og var þar ávallt vel séSur gestur,
serstaklega af okkur börnunum, því optast smíðaSi
hann eitthvert leikfang eöa einhvern grip handa
okkur. Man eg það eitt sinn, — þaS hefir líklega
yeriS um '83, — að hann kom snemma vetrar og
gisti aS vanda. Eptir aS búiö var aS kveikja ljós
u® kveldiS, spurSi hann föSur minn, hvort hann
hefSi ekki eitthvert spýtukybbi heima, sem góöur,
mjúkur viöur væri í, sig langaöi til aS tálga eitt-
hvaS handa litla drengnum, en þaö var eg. ÞaS
stóS ekki á að bera aS honum smá rekaviöarsprek,
sem borin höfðu veriS heim til eldsneytis. Valdi
hann úr þeirn eitt, rætinn hnySrildisanga, úr mjúkri
lindifuru, vel þurt og viögott, og úr því tálgaði
hann um kveldiö selslíkan, mjög haglega gert og
hkt sel. Haföi hann ekkert verkfæri annaS en vasa-
hníf sinn til aö smíða þetta meS, en þaS man eg,
að vel beit hnífurinn. Eg átti selinn fram á full-
orSinsár, og mátti ótvírætt sjá handbragö lista-
nrannsins á honum.
GuSmundur vann aö tréskuröi í Þingeyrakirkju.
Mig
minnir aS hann segSist hafa unniö aö honum
meirihluta úr vetri. Skar hann þar út altaristöflu
og vist eitthvaS fleira. Hann skar út, af mikilli list,
æSarhjón, sem stóðu fram yfir aldamótin síöustu