Eimreiðin - 01.01.1937, Síða 65

eimreiðin
MÁNA-FÖR MÍN
51
i.lnn hringlóttan svartan depil, um 2’ í þvermál, eða minni en
af þvermáli jarðkringlunnar. Hann hreyfist liratt yfir jörð-
nn n°rð-austurs, hraðar heldur en sjálf jörðin snýst. Og nú
að VC^ ^reint’ að nl'*na depilsins er ekki skýrt afmörkuð, og
þ 1 kring um hann er jörðin dekkri en ella, eða reyklituð.
ueSS1 re^litaði hringur nær alveg í kring um depilinn og er
ffl“ ltnm sinnum stærri í þvermál en depillinn sjálfur. Dep-
Q lnn’ asamt hringnum umhverfis, færist hratt yfir Evrópu
le^ð1'6'^111 C^tir nolíkrar klnkkustundir við austurbrún, um
au °ö n(ittin lellur yfir þar. Eg lief hér fvlgt með eigin
in^UIn atni^r^va sólai’ a jörðunni. Eg hef séð skugga tungls-
nál' ,ffC|n slencl a> fara vfir jörðina. En hvað hann sýndist
irft! Hve nátengd eru jörð og tungl hvort öðru!
er L- Ur.te" e^ 1 svefn eftir öll þessi undur. Þegar ég vakna,
«minn dagur. Það er orðið mjög heitt af sólu, þó að liún
e nin ekki hátt á himni.
öðr§ Sen? aftU1 UPi’ á Sama tindinn- handsíagið litur nú alt
UniU'1S1 nt en áður. Nú kasta fjöllin frá sér löngum svörf-
hlutf"liU^Um’ SCIU 8erbreyta öllu umhverfinu. Öll hæða-
á j • ° . koma 1111 mihlu betur í ljós. Og enn sé ég jörðina
kvarEf1' næSlum a sama stað og áður. Nú er hún í síðasta
Hka^ V • A^eins vinstri helmingurinn er sýnilegur. En ég sé
in„ ° J°St a hrafnsvartri festingunni marka fyrir hægri helm-
hg Tm’ SCm tun§hð i fyrsta kvartéli varpar á fölri skímu.
hrottf^ •aftU1 ,ni^nr, al fjnhinu- Dvöl mín er nú senn úti og
Allui- 01'u • UanCÍ' athuga vandlega sprengjufluguna mina.
ön 'e nnthúnaður undir hrottför og lendingu er í lagi —
nnur Pnðurlileðslan óeydd.____________
heinia ' P°minn 111 jsrðarinnar aftur og er búinn að vera
eins Qrr U0Í'Prai vikur- Það, sem fyrir mig hefur komið, er
jaðri h .laUmU1' lvvolíl eitt geng ég mér til skemtunar í út-
hinkkusf §ai*Unai er ()1'ðið dimt, enda er sólsett fyrir
UPP fvrnnd'- ^^ym^ninn^ Þriggja daga gamall, er nýkominn
hve unað. SJOndeiiclarllringinn í vestrinu. Ég veit af revnslu
ðg nú " -íi6011 fa^urt ei að sjá birtu jarðarinnar frá tunglinu.
mestum p ■ ettU. a^ n^tt: tungl er kviknað, slcín jörðin með
birtu '10ma a himni mána. Nú varpar hún sinni mjúku
Pann hluta tunglsins, sem sólin ekki lýsir. Björt