Eimreiðin - 01.01.1937, Qupperneq 89

El-MIIEIÐIÍ)
GRÁI PÁFAGAUKURINN
I l> sc-ið það, góði, að hann liel’ði vel gelað skrökvað á
1111,3 °8 gerl okkur báðum bölvun«.
s anu ^ai eiviil skrökvað«, æpti vélstjórinn öskuvondur,
v''a,L a ^æ*-ur °» ®ddi uin herbergið. »I3að er þín seka sam-
z va> sem hefur gerl þig að liugleysingja. Hvernig vogaðir
111 an selia páfagaukinn minn?«
þ\í hann sagði ósatt, góði«, sagði konan og var all-l'öl
01'ðm álitum.
hclui að þú værir eins sannsögul og hann«, æpti vélstjór-
11U, °S óð að lienni, »þú —- svikakvendið þitt!«
j. 111 Hannett lálmaði niður í vasann aftur, dró þaðan upp
II a x asaklúL og bar liann upp að augunum.
. § ég seldi hann þín vegna«, stamaði hún. »Hann var
smn upp á þvi að koma með allskonar lygi um þig. Eg
10 ó' ekki að hlusta á það«.
’ ^ 111 mig!<( sagði Gannetl, lél fallasl í sæli sitl og starði
^gndola af undrun á konu sína. — »Alls konar lygi um mig!
'aða þvaður er þetta? Hvað álli liann að geta sagl um mig?«
'’*'jg býst við, að liann liafi getað sagl mér um þig með
e"'s luegu móti og hann átti að geta sagl þér um mig«,
s"gði frú Gannett. »F*essi l’ugl var göldróttari en þú hélzt,
ö0ði- ^>að var hroðalegt að blusta á sumt, sem hann sagði
11111 Þig. Ég þoldi ekki að lilusta á það«.
"Heldurðu að þú sért að tala við hvítvoðung eða asna?«
spurði vélstjórinn.
|‘r" Gannett hristi höfuðið dauflega. Hún hélL enn vasa-
' ulllUlu upp að augunum, en brá nú einu horninu fyrir
munninn.
”^að væri gaman að lieyra einhverja söguna, sem hann
Sagði um mig — ef þú skyldir muna eitthvað«, sagði vél-
Sj°rinn með ískaldri hæðni.
y. 1-1
} y«ta lygin hans«, sagði frú Gannett veikt, en ákveðið,
I' jn um dvöl þína í Genúa. — Páfagaukurinn sagði, að þú
1 " verið í einhverjum hljómlistarskálum uppi í borginni«.
111 leið gægðist vott auga út undan vasaklútnum og veitli
'1 e Hirtekt, að vélstjórinn tók ofurlítið viðbragð í stólnum.
Hg hugsa hel/t, að enginn slíkur staður sé til þar«, hélt
111111 áfram.