Eimreiðin - 01.01.1937, Blaðsíða 95

eimbeiðin
EIGN VOH í GARÐI DANA
81
1 taðui' heyrir það oft, að Dönum sé sama, hvort samband-
p1U.Se slitið eða ekki, en því skyldi enginn maður trúa.
y'11 Dönum er það metnaðarmál að lialda því; þeim íinst
að 1 l^atti sínum, hvað óverulegt sem það kann
ef hCra' Þeir muni »setja ofan« í almenningsálitinu,
Pa fer út um þúfur, sem vafalaust er rétt hjá þeim.
ms og á stóð 1918, hefðu samningamenn vorir efalaust
kuúið Dani mildu lengra, með því að skáka alt af
a móti þeim sambandsslitunum. Það þarf ekki að efa,
Danir hafa gengið að uppsagnarákvæðunum eins og þau
u> af því einu, að þeir óttuðust, að íslenzku samninga-
ennirnir myndu koma auga á, hvað sambandinu var orðið
aUlan Þsjað, og skáka því fram. Þeir vildu fyrir engan
pUU Þ°ma til Hafnar með slitið sambandið, heldur láta síðari
°num eftir að taka þann skell, ef til þurfti að koma, með
að ganga að uppsagnarákvæðunum.
j a^ llelði verið auðvelt að slíta sambandinu 1918, en hversu
e§i Það liefði verið er annað mál. Vér vorum þá ekki
ueitt búnir og kunnum ekki til neins um utanríkismál,
ár 'na ,a^ kýta við Dani, og það þótti heppilegt að geta nolað
Það llam 111 1D43, til þess að búa oss út í þá brandaþrá.
um ^e^U1 Þvi rniður verið vanrækt. Það er engum sérstök-
s'Ul tlægt að kenna um það. Það er hið íslenzka tómlæti,
j^111 Þvi veldur, og óvaninn hefur gert menn deiga við að
a® iasi við störf, sem rnenn ekki kunna til, enda hefur
‘ 11111 ai iunanlandsmálunum, sem mörg eru ekkert nema
ríkfUlma^’ kattært Þau fáu hljóð, sem heyrst hafa um utan-
eíi1SUlakuekstui', svo að það er vafasamt, hvort vér í þeim
|Ulu siundum nokkuð betur að vígi nú en 1918.
uvtt^ ‘ AU^1St ótvírætt, að tækifærið 1918 hefur ekki verið
skul j61nS tlæ§t var. Það er ekkert við því að segja, þó að
þvj j asklttil1 við Dani hafi verið jöfnuð svo til greiðslulaust,
sem ^11 Vai eviss °§ þungheimt. En það eru aðrar kröfur,
en 1U ^16^1 att að setja fram, kröfur sem eru þýðingarmeiri
1 eningar, það eru kröfur um siðferðileg verðmæti, sem möl-
ur 0g ryA « ö
Þverfui ^ VISU Sran<ta^’ en sem Þu eru bvergi nærri eins
°g síveltandi krónan. Það er krafan um þau skjöl,