Eimreiðin - 01.01.1937, Qupperneq 137

I:‘M iiKinix
RITSJÁ
123
Þar «<-‘111 Iangri röð atburða helllar mannsæfi er brugðið upp fvrir sjónir
ksandanum i sanianþjöpiiuðu niáli. í sögunni / cfliilcil er laglega farið með
etni og ]u-ln talsvert álirifarík, nieð hámarki eftirvæntingar nákvæmlega á
l’ehii stað, sem krafist mundi vera eftir ströngustu reglum »short storv«-
shlsins, og er ]ió sagan ramíslenzk að efni. Iicrnskn-minniiui ei góð
’.'siug ó sálarlífi lítils drengs, og uni leið fimlega flett ofan af leynibraski
*Vcfif?ja blóðheitra hjúa á refilstigum I.ofnar. Annars verður liöfundinuni
hðfarið um þá stigu með persónur sinar og tekst oft að sýna þær þar i
sUringi]egu Ijósi. Má í því sambandi benda á sögurnar / tn'umði og
■^"nnlcfi fullUomnun. Létt kýmni einkennir margar þessar sögur, en það
tI eifiinleiki, sem islenzkir höfundar eiga ekki alment i rikum mæli.
Ihofarkalestur er slæmur á bókinni, og er það að visu ekkert einsdæmi.
' lestir, sem um bækur rita, láta Jietta óátalið og þvkir jafnvel hótfyndni
•'ó minnast á slíka smámuni. Áður mátti oft lesa í umsögnum um bækur
‘lnfiar U]iptalningar á prentvillum, ritvillum, málleysum og dönskuslettum,
nfi sakaði ekki, ]ió að á þá hliö íslenzkra bókmenta væri oftar minst nú
11 ‘lóguin, ef það mætti vcrða til að vanda frágang bóka, sem út koma.
"'c fi'óð bók að cfni sem er biður tjón við flausturslegan frágang. Scm
‘L>n" uni ritvillur og prentvillur i þessari bók skal nefna: ncfurnwlur
hls- III). hrctiflhj/arlmis (28), cimerl (2ÍI), lima (33), ma’ltn (37), e/;is (41),
’c'''"'ði (82), Iqirnar. hocrjnm (85), nclmciiniin, slrjálu (90), crn (91),
ói’eistaksIciUans (93), (irwhláu (97), liars'lciium (109), bunitin (112), Ucni
*"■'), cUUi (135) f, veturnætur, hreyfingarlaus, ekkert, tíma, mættu, eins
B’ I'eilrieði, kvrnar, hverjum, velmegun, strjálu, eru, hversdagsleikans,
s'ænbláu, barnslegum, bundinn, kem, ekki. - Greinarmerkjasetningu er
,B n.l°g ábótavant, orðum viða skift rangt milli lína og samsett orð lilutuð
^ sundur á margvislegan liátt. Ekki veit ég livort það er fyrir óhóllega
'Unensku við hinar lögskipuðu réttritunarreglur um tvöfaldan sambljóð-
^nba’ nð orð eins og þurUur er ritað liér með tveimur errum: þurrkur
s' I'IIi). Kn sannast að segja virðist réttritun liafa stóruin hrakaö síðan
1 u’ var frá blaðamanna-stafsetningunni, og hin nýja stafsetning tekin
j'I’l’ 1 °pinberum skólum. Knn balda margir blaðamanna-stafsetningunni,
1 a 'ueðal tlest blöðin og timaritin, og áreiðanlega rvður liúh sér til
U'ns aflur í íslenzku ritmáli áður en langt um liður, þar sem hún e'r
‘cöi fallegri, einfaldari og a. m. k. l'rá leikmanns sjónarmiði fult eins rétt
” Sl' slafsetning, sem nú er lögskipuð. Sv. S.
I „'(/Vir/",- Ualhlörtison: HRAl’X <)('. MALBIK — sögur. Hvík 1930 (Erling
.. infisen). — »Sögur þessar eru fnimsamdar á dönsku og liafa birzt i
þe'SU,n c'nnsI'11 m blöðuni. Hefur böfundurinn sjálfur annast þýðingu
ið Il l<<' v>ess* eru formálsorð bókarinnar. Sögurnar eru sjö að tölu, og rit-
s( ai allmikilli leikni og smekkvisi, án ]iess ]iö að um veigamikinn
‘■ildskap sé hér að ræða. Kinna bezt er síðasta sagan, Hiskupinn af
^ l"ð°Iul. fjörlega rituð og vel með efnið farið, dálitið kaldhæðnisleg
( af lífinu i stórborg, eins og það gengur og gerist. Sn. S.