Hugur - 01.01.1994, Side 13

Hugur - 01.01.1994, Side 13
HUGUR Inngangur ritstjóra 11 hversu ólíklegt það er að við getum náð að halda deilum manna á sanngjörnum grundvelli; við verðum að vera undir það búin að sjónarmið manna séu ósættanleg og hvorugur deiluaðila hviki. Þá kemur aðferðafræði í anda Rawls til skjalanna: Okkur ber að forðast að flækjast í djúpstæðar deilur um frumspeki, grundvöll mannlegra gæða eða hvernig skynsamlegast sé að skipa gæðum í forgangsröð. Þess í stað eigum við að einbeita okkur að lausn á „hagnýtari“ vanda- málum og hversdagslegri sem falla undir okkar svið, svo sem þvf að rannsaka og réttlæta eða hrekja tiltekið skipulag á stofnunum, lögum, reglum og öðrum fyrirmælum og aðstæðum sem stjórna samfélagi okkar mannanna. Þetta eigum við að gera, segir Wayne, ef við viljum komast eitthvað áfram og koma einhverju í verk. Þetta er auðvitað bæði satt og rétt hjá Wayne en þó ekki nema hálfur sannleikurinn. Við getum ekki stungið höfðinu í sandinn gagnvart þeim deilum sem snúast um þessi svokölluðu grundvallaratriði sem að sönnu eru hál viðfangs. Það er ekki alveg laust við að sá grunur læðist að manni að Wayne hafi tilheigingu til að gera sjálfur það sama og hann finnur að hjá Rawls; sem sé að skilgreina andstæðinginn út af borðinu, og afgreiða mótbárur hans sem ósanngjarnar. Óbilgjörn sanngirniskrafa hlýtur alltaf að virka einstrengingsleg og ósanngjörn á þann sem fellst ekki á forsendur þess að eitt sé talið sanngjarnt og annað ekki. Þó að hlutverk hins hógværa vélvirkja stjórnmálahugsunarinnar sé að mínum dómi afar mikilvægt, þá tel ég að stjórnmálaheimspekingar geti ekki látið djúpstæð ágreiningsmál afskiptalaus. í raun eru kannski fá ágreiningsmál dýpri en einmitt merkustu stjórnspekikenningarnar sjálfar og þau álitamál sem þar er fengist við, eins og hvort hafi forgang frelsi eða jöfnuður, eða þá hvort leggja beri til grundvallar siðferðilegu mati, réttlæti ákvarðanatökuferils eitt og sér eða hvort nægi að spyrja að leikslokum. Verkefni stjórnmálaheimspeki samtímans er því af tvennum toga ef þessi skoðun mín stenst: frumspeki og félagsleg verkfræði — heimspeki og hagnýting hennar. Þetta tel ég að megi sjá í öllu efni þessa heftis ef grannt er skoðað. Tvíeðli stjórnmálaheimspekinnar þarf að vera okkur iðkendum hennar ljóst og leiðarljós í átökum við þau fjölmögu verkefni sem bíða umfjöllunar og úrlausnar.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Hugur

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Hugur
https://timarit.is/publication/603

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.