Hugur - 01.01.1994, Side 18

Hugur - 01.01.1994, Side 18
16 Wayne Norman HUGUR stað í andstæðum réttlætiskenningum. Það er margt sem rennir stoðum undir þá skoðun að eftir áratugs gagnrýni frá samfélags-, kvennréttinda- og þegnskaparsinnum, sé ekki lengur gengið að því sem gefnu að siðfræðikenningar um stjórnmál og réttlætiskennin- gar séu eitt og hið sama. Þrátt fyrir það hafa fæstir þeirra sem vinna eftir aðferðafræði í anda Rawls hvikað frá hinu almennara verkefni að réttlæta stofnanir. Að sjálfsögðu er réttlæting á stofnunum ekki það eina sem réttiiega telst til stjórnmálaheimspeki. Rannsóknir á eðli stjórn- málanna sjálfra, eða á eðli nútímans, og greining á grundvallar- hugtökum eins og frelsi, valdi og lögum, eru einnig réttmæt viðfangsefni stjórnmálaheimspeki, en yfirleitt vekja þau ekki áhuga þeirra sem vinna eftir aðferðafræði í anda Rawls sem viðfangsefni er skipti máli í sjálfu sér. Ef við á annað borð sinnum þeim, þá er það einungis þegar þær niðurstöður sem umfjöllun um þau gæti veitt virðast vera nauðsynlegar forsendur í umfangsmeiri röksemdafærsiu sem réttlætir eða hafnar tiltekinni kenningu eða stofnun. Það sama má segja um viðhorf okkar tii sögu stjórnmálahugsun- ar. Nánast öll höfum við samúð með einhverjum höfundum fyrri tíma og við nýtum okkur verk þeirra einstaka sinnum sem upp- sprettu skilnings og röksemda. En að slcpptri þörfinni fyrir sögu- legt samhengi, þá förum við með rit genginna heimspekinga rétt eins og þau væru eftir samtímamenn okkar; með samblandi aðdáun- ar, virðingar og tortryggni, en aldrei af undirgefni. Þrátt fyrir að við teljum að fræðilegar rannsóknir á virtum heimspekingum hafi gildi í sjálfu sér, þá er það nokkuð sem við tökum okkur sjaldan fyrir hendur til að réttlæta kenningar okkar. Og við teljum það vita gagnslaust að sýna, með löngum greinargerðum um sögu stjórnmálahugsunar, hvernig skilningur okkar hefur þróast. Svo vitnað sé til orða Philippe van Parijs: „Ádrepur og ritskýring eru ekki eina svið stjórmálaheimspekinnar"8 — raunar eru þær ekki einu sinni nauðsynlegar fyrir þá sem beita aðferðafræði í anda Rawls. 8 Sjá Philippe Van Parijs, Qu'est-ce qu’une société juste? (París: Seuil, 1991).
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Hugur

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Hugur
https://timarit.is/publication/603

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.