Hugur - 01.01.1994, Side 26

Hugur - 01.01.1994, Side 26
24 Wayne Norman HUGUR frægri rökleiðslu, afneitun lífshátta sem fela í sér saurát.28 Ef til vill sýnist þessi deila þó meiri en hún í rauninni er. Til að byrja með þá hefur Rawls sjálfur kveðið æ skýrar upp úr um að hve miklu lcyti kenning hans feli í sér nokkra mismunandi gildisdóma. Hann heldur því einungis fram að hugmyndir um hið góða verði að vera, a) sameiginlegar eða þannig að þær gœtu verið sameiginlegar frjálsum og jöfnum borgurum og b) að þær geri ekki ráð fyrir einhverri tiltekinni altækri kenningu — þ.e. þær mega ekki reiða sig á gildi og dygðir sem liggja utan sviðs stjórnmálanna.29 Til viðbótar við þessar hliðar hins góða, þá er fremur auðvelt að sýna fram á að kenning hans byggir á djúpstæðri viðurkenningu á mikilvægi sjálfræðis.20 Þetta gæti að sjálfsögðu einungis þýtt að Rawls brýtur reglur eigin aðferðafræði. Rausnarlegri túlkun væri þó sú að hann trúi að skuldbindingar sínar gagnvart sjálfræði og ýmsum gildum stjórnmála og dygða séu í raun ekki umdeildar í þeim deilum þar sem hann á hlut að máli og því séu þær ekki brot á reglu 2.2* Kymlicka, Liberalism, Community and Culture (Oxford: Oxford University Press, 1989). Athugið að ég held því ekki fram að allir þessir höfundar séu fullgildir fylgismenn aðferðafræði í anda Rawls þrátt fyrir að enginn þeirra brjóti meginreglurnar gróflega. 27 Sjá Amy Gutmann, Liberal Equality (Oxford: Oxford University Press, 1980); Stcphen Macedo, Liberal Virtues: Citizenship, Virtue and Community in Liberal Constitutionalism (Oxford: Oxford University Press, 1990); William Galston, Liberal Purposes: Goods, Virtues and Diversity in the Liberal State, (Cambridge, Cambridge University Pess, 1991); Will Kymlicka og Wayne Norman, „Return of the Citizen: a Survey of Recent Work on Citizcnship Theory." Ethics, 104 no. 2 (1994), sjá sérstaklega 3. hluta. 28 Sjá Vinit Haksar, EquaUty, Liberty and Perfectionism (Oxford: Oxford University Press, 1979). 29 Political Liberalism, s. 173-211; sérstaklega 176. Sbr. einnig sama rit s. 152 nmgr. 30 Þetta er að minnsta kosti það sem ég hef haldið fram í Taking Freedom Too Seriously?, köflum 9 og II. 31 Hvað varðar samhengið í amerískum stjórnmálum samtímans, þá er þetta kannski óhófleg bjartsýni. Sjá til dæmis umræðuna um frjálslynda samfélagsmenntun í grein minni og Kymlicka sem getið var að framan. I öllu falli þá er það ekki meginatriði í þessari grein hvort Rawls er sjálfur samkvæmur aðferðafræðinni eða ekki.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Hugur

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Hugur
https://timarit.is/publication/603

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.