Hugur - 01.01.1994, Síða 45

HUGUR
Frelsi, samfélag og fjölskylda
43
réttlát innan fjölskyldunnar".16 í flestum tilvikum lendir það að
stærstum hluta til á konunni að skipuleggja og sjá um heimilishaldið,
óháð því hvort hún vinnur utan heimilisins. Þetta er ein af
meginástæðum þess að konur bera skarðan hlut frá borði þegar réttindi
og frelsi eru annars vegar. Einmitt af þessum ástæðum ætti skipulag
fjölskyldunnar að vera í samræmi við lögmál réttlætis ef fjölskyldur
„eiga ekki að halda áfram að vera stofnanir sem viðhalda óréttlátri
skiptingu félagslegra réttinda".17
Að svo miklu leyti sem hin hefðbunda mynd Sandels af fjöl-
skyldunni er fyrirmynd samfélagsins í heild, leggur hann til að
einkalífið eigi að vera því opinbera fyrirmynd, eins og gagnrýni sam-
félagssinna gerir ráð fyrir. Þessi hugmynd á þó ekkert skylt við
grunnkröfu femínista um að „einkalífið sé opinbert". (Aðgreining
„milli einkalífs og opinbers lífs“ er að mati Patemans „það sem
kvenfrelsishreyfingin snýst um.“18) „Samþættingar“-samfélagssinnar
fara ekki einungis rangt með staðreyndir um fjölskylduna í lýsingum
sínum á umdæmi einkalífsins, heldur gera þeir einnig hátt undir höfði
kenningu um skiptingu samfélagsins í einkalíf og opinbert sem
femínistar hafa barist gegn. í stað þess að skipuleggja opinberar
stofnanir að fyrirmynd fjölskyldunnar, vilja femínistar draga úr
umdæmi einkalífsins og gera fleiri þætti samfélagsins opinbera.19
Jafnvel þótt samfélagssinnar, í leit að fyrirmynd samfélagsins, tækju
mið af stofnun þar sem rfkti meira jafnrétti en í fjölskyldunni, er ekki
hægt að útiloka breytingar á samfélagsháttum sem ógna jafnrétti. Þess
vegna verður jafn réttur til frelsis ávallt að vera til staðar.
I kenningu samfélagssinna um mun einkalífs og opinbers, leynist
ákveðin afstaða til samskipta kynjanna sem sviptir hulunni af duldum
kynferðisskilgreiningum samfélagskenningarinnar (gender sub-text).20
16 B. Rössler, „Der ungleiche Wert der Freiheit. Aspekte feministischer Kritik am
Liberalismus und Kommunitarismus", s. 96.
17 Sama rit, sama síða; S. M. Okin, Justice, Genderand the Family (New York: Basic
Books, 1989), s. 49.
18 C. Pateman, „Feminist Critiques of the Public/Private Dichotomy", Feminism and
Equality, A. Philips ritstj. (Oxford: Oxford University Press, 1987), s. 103.
19 B. Rössler, „Gemeinschaft und Freiheit; Zum problematischen Verhaltnis von
Feminismus und Kommunitarismus", Kommunitarismus in der Diskussion.s. 83.
20 S. Benhabib og D. Comell, „Beyond the Politics of Gender", Feminism as Critique,
S. Benhabib og D. Comell ritstj. (Minneapolis, 1987), s. 7 o.áfr.