Hugur - 01.01.1994, Side 111

Hugur - 01.01.1994, Side 111
HUGUR Meinbugur á rökleiðslu 109 talin eiga við um alhæfar og sérhæfar forskriftir.27 En samkvæmt því sem hér hefur verið sagt um venjustaðhæfingar, sýna þeir að við getum skýrt brestinn á afleiðslusambandinu án þess að neita því (1) að venjustaðhæfingar séu staðhæfingar, (2) að þær hafi sanngildi, (3) að til séu „venjustaðreyndir" eins og við getum kallað þær eða (4) að venjustaðhæfingar séu viðfangsefni rökfræðinnar. Við höfum reyndar haldið því fram að tilfellin sem falla undir venjustaðhæfingu leiði af henni. Það gerist bara ekki með strangri afleiðslu heldur með „hálf- gerðri afleiðslu“ eins og þeir sem kæra sig um geta komizt að orði. Því fylgir að meinbugurinn á ströngu afleiðslusambandi er ekki ástæða til að neita þessum fjórum staðhæfingum um venju- staðhæfingar. Við höfum því réttlætt hliðstæðu við kenningu Kelsens um forskriftir. En við höfum jafnframt leitt í Ijós að hún hefur ekki nærri þvf jafnmikla þýðingu og margir hafa haldið. Þessa niðurstöðu kynni að mega yfirfæra á sambandið milli alhæfra og sérhæfra forskrifta. Af því mundi leiða að meinbugir á strangri afleiðslu frá alhæfum forskriftum til sérhæfra er ekki, út affyrir sig, ástæða til að neita hliðstæðu staðhæfinganna fjögurra um forskriftir. Og þetta var það sem ég hugðist sýna l'ram á. VII Það virðist lítil hætta á því að þau sjónarmið sem ég hef nú sett fram hrynji saman undan eigin þunga, eða falli um koll fyrir einhverja innri bresti. En að sjálfsögðu geta menn andæft sjónarmiðum mínum með margvislegu móti. Eitt andófið gæti verið að sýna með sjálfstœðum rökum að við verðum að neita fyrstu þremur setningunum okkar um regludóma (og sumir mundu þá vilja ganga lengra og segja að þar með falli fjórða setningin líka). Þessum þremur atriðum hefur stundum verið neitað um vísindaleg lögmál, eða að minnsta kosti sum vísindaleg lögmál, þar á meðal lögmál Snells sem ég tók dæmi af. Ég ætla ekki að rökræða það efni hér. Ég læt mér nægja að benda á að þetta væri óheppileg aðför að efninu fyrir fylgjendur kenninga Hans Kelsen (í síðari ritum hans) ef þeir hygðust andæfa mér. Ástæðan er sú að með þessu móti gerðu þeir nánast að engu muninn á vísinda- 27 Eða við gætum sagt að þessi „hliðstæða" sé kenning Kelsens sem reynist óvænt eiga ekki aðeins við um reglur heldur regludóma yfirleitt.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Hugur

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Hugur
https://timarit.is/publication/603

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.