Hlín - 01.01.1931, Qupperneq 98

96
Hlin
nokkurntíma sungið sjer til skemtunar. Spil geta verið
allgóð skemtun, það sem þau ná, en margir snerta þau
aldrei, og þau eru ekki notuð nema af fáum í senn,
enda er flestum unglingum kærari hlaup og ýmsar úti-
leikjahreyfingar, og öllum er hollari útivera í góðu
veðri.
»Þú ætlast þó ekki til að aldrað fólk fari í skessuleik,
risaleik eða annað þessháttar«, spyrjið þið. Jú, til þess
ætlast jeg, það sem heilsa þess leyfir, að minsta kosti
getcu allir fullorðnir haft ánægju af að horfa á leiki
barna. — Innileikjum veit jeg að hver faðir og móðir
hefðu gaman af að stjórna og taka þátt í með börnum
sínum, því fremur sem þeir leikir gætu orðið til þess
að örva minni og vekja eftirtekt hjá bömum. Heimilin
eiga að vera gróðrarstöð andlegs og líkamlegs þroska.
Þau eru sá staður, sem menn dvelja oftast á, og þau
draga hvern skyldurækinn mann að sjer með sterkum
böndum, það væri því ánægjulegt, að gjöra sjer þar
glaðar stundir á helgum dögum með mörgu fleiru en
tilbreyting í mat og drykk. Það þýðir ekki að bera það
fyrir, að fólk sje svo fátt á heimilunum, að það geti
ekki skemt sjer, því marga útileiki geta 3 menn leikið,
og þá ekki innileiki síður. Og ekki heldur, að annirnar
sjeu svo miklar, því alla helga daga (að undanteknum
stöku sunnudögum um sláttinn, ef hirt er um hey í ó-
þurkum), hafa allir svo fríar stundir að þeir gætu
skemt sjer og öðrum. Og þó sje mikill gestagangur,
sem svo'er kallað, væri víst engu spilt, þó heldur minna
verk væri lagt í veitingar handa þeim, en þeir teknir
með í einhverjar skemtanir heimilismanna.
En vel þarf að gæta þess í leikjum, að engin rang-
indi eða lítilsvirðing eigi sjer stað, þar þurfa allir að
vera »jafnir fyrir lögunum«, sá sterkasti og veikasti,
sá greindasti og fáfróðasti.
Þþ skemtanir sjeu ætlaðar til gleðiauka, þurfa þær