Morgunn - 01.12.1923, Síða 99

MORGUNN
225
en uppi’ í ljóssins ljóma
lífsins ldukkur liringja.
Mikli þagnar þáttur
í þessum sjónleik dýra!
Drottins mildi og máttur,
má þig nokkur skýra?
Milt frá eilífö andar
á mig liimins friður,
þars við hafiö handar
hljóðnar báru niður.
Yzt við ströndu auða
ísinn svæft þær hefur.
Ó, hvað dýran dauða
Drottinn öllu gefur!
Háa hvelfda kirkja,
herrans dýrð sem tjaldar,
viltu veika styrkja,
verma sálir kaldar,
benda að bænarheimi,
bjóða að dýröarlandi,
dauðans geig svo gleymi
glaptur mannsins andi?
Mjöllu vafði vetur.
Vorsins gróöur mildi
inti þér aldrei betur
eilíft lífsins gildi.
Andans dulardraumur
dýrlegur og fagur,
alvalds orkustraumur,
aðsvífandi dagur.
Ó, þú andans geimur,
andann til þín fýsir
15