Morgunn - 01.12.1932, Blaðsíða 9

MORGUNN
135
Þjóðsögurnar halda því og fram, að hinir framliðnu
hugsi til sinna fyrri heimkynna á jörðunni. Stundum kem-
ur það fram sem umhyggja, stundum sem hefnigirni, á-
girnd eða hjálpsemi. Þess verður meira að segja vart, að
látinn maður hafi svo sterkan hug á einhverjum jarðnesk-
um hlutum, að hann virðist ekki gera sér grein fyrir því,
að hann sé skilinn við. Vil eg nefna nokkrar sögur, sem
sýna þetta hvað fyrir sig.
Maður nokkur, að nafni Erlendur, bóndi á Hafursá,
gisti um nótt að Þorgrímsstöðum í Breiðdal. Næstu nótt
var hann á Geirólfsstöðum, en hélt þar næst yfir Hall-
ormsstaðarháls. Nóttina þar á eftir sýndist konu einni á
Þorgrímsstöðum, að maður standi við gafl á rúmi, er Er-
lendur hafi sofið í, og vera að leita að einhverju. Gekk
svo hálfan mánuð, en þá leitaði konan í rúmsendanum
og fann þar vetlinga Erlendar. Hafði hann orðið úti á
hálsinum. „Þóttust menn nú sjá, að Erlendur hafði sárt
saknað vetlinga sinna, er veðrið skall á, og því hefði svip-
vera hans horfið þangað“. Er auðséð, að hér lítur þjóð-
trúin svo á, að maðurinn teldi sig enn þurfa vetlinganna
með, þó að hann sé dáinn. Honum er enn svo ríkt í huga
það sem honum er mest nauðsyn í óveðrinu, að honum
eru enn ekki orðin umskiftin fyllilega ljós.
Næst vil eg minna á allar þær sögur, sem til eru um
IJeninyaást framliðinna. Allir kannast við draugana, sem
komu upp úr gröfum sínum um nætur til þess að leika
sér að peningunum, sem þeir höfðu orðið að skilja eftir,
þegar þeir dóu. Er þess og getið, að látnir menn hafi haft
löngun til að handfjatla muni sína, sem þeim hafði þótt
vænt um, ekki sízt áður en þeim væri dreift á uppboði.
Einna greinilegust af þess háttar sögnum er sagan af
stúlkusvip í Stóra-Ási (S.S.) : Pilti einum, er Þórður hét,
var vísað til rúms í stofu frammi, en hann gat ekki sofnað
og liggur því andvaka. Sýnist honum þá lokið upp hurðinni
og kemur inn ung stúlka í ljósleitum klæðum; hún tekur
lykil ofan af sperru, opnar með honum kistu, er þar var