Morgunn - 01.12.1932, Blaðsíða 82
208
M O R G U N N
,,Eg talaði við hann í nótt“.
,,Eg hefi nú samt ekki hreyft mig út úr þessum
kofa. Þú varst hér á rúminu. Eg vakti hjá þér“.
„Nei. Eg var ekki í rúminu. Líkami minn var hér;
en hvað er líkami minn? Eg var hér ekki sjálfur. Eg var
á Zemvi-hásléttunni“.
Það var árangurslaust að þvæla þetta lengur, svo
að eg sleit samtalinu, og bráðlega var eg lagður af stað
til trúboðsstöðvarinnar. Eg var að hugsa um þetta og
spyrja sjálfan mig, hvað eg ætti að halda um þetta alt
saman. Draumur? Hugarburður? Blekking? Veru-
leikur?
Nákvæmlega þrem dögum síðar kom Esaba til trú-
boðsstöðvarinnar undir kvöldið.
,,Faðir“, sagði hann, ,,hér eru patrónurnar, sem
þér létuð Ngema biðja mig um um daginn. Þurfið þér
að láta mig gera nokkuð annað?“
Mér var auðvelt að koma með eitthvert einfalt svar.
„Hvenær kom Ngema með skilaboðin?“
,,Að kvöldinu um kl. 9, fyrir þremur dögum, eins
og eg sagði yður“.
[Og það var einmitt þá, a'ð Ngema hafði sofnað
stjarfasvefninum].
„Sáuð þér hann?“
,,Ó, nei. Þér vitið, að við, svörtu mennirnir, höfum
ótrú á nóttunni með öllum hennar vofum. Ngema barði
að dyrum hjá mér og talaði við mig fyrir utan. Eg sá
hann ekki“.
„Gott og vel!“
Meira fékk eg ekki að vita.
Vafalaust hefir Ngema aðstoðað við hátíðarhald töfra-
mannanna. Vafalaust hefir hann sjálfur farið þessa mörgu
daga ferð á fáeinum sekúndum; vafalaust hefir hann sjálf-
ur starfað, talað, heyrt .. . Draumar, blekking, hugarburð-
ur . . . eða veruleikur? Hver veit það?
Og frá meiru hefi eg ekki að segja.