Morgunn - 01.12.1932, Blaðsíða 107
M O R G U N N
233
þjáði hana. Að minsta kosti fór svo, að hún stóðst ekki
tilboðið frá Mr. Price, og fór að halda fundi með honum.
Nefndin hafði á fyrstu fundunum fengið sannanir fyrir
dulskygni og dulheyrn hjá frúnni, og hún vonaði í lengstu
lög, að úr öllu mundi rætast. En nú fór alt um þverbak. Og
að lokum komst nefndin að þeirri niðurstöðu, að útfrymi,
sem birtist hjá frúnni, væri falsað, og við fundina var
hætt.
En því fór fjarri, að málinu væri þar með lokið, og
það er nokkuð fljótfærnislegt af íslenzka blaðinu að full-
yrða, að Mrs. Duncan sé „ekkert annað en óbrotinn svik-
ari“.
Merkir menn, sem höfðu verið á fundum með Mrs.
Duncan, tóku nú til máls í blöðunum hver eftir annan.
Einn af þeim heitir Dr. Rust. Hann segist hafa gert til-
raunir með miðilinn meira en eitt ár, og alls haft með
henni meira en 50 fundi. „Fyrirbrigðin, sem eg var vitni
að á þessum tíma, voru með afbrigðum furðuleg", segir
hann. Hann getur um þessi:
„Trance; sjálfstæðar raddir; mjög ríkulegt úrfrymi;
líkamningar í mannsmynd — stundum þekkjanlegir, stund-
um skrípalegar; aflíkömun á miðlinum sjálfum, að nokk-
uru leyti eða að fullu, var athugað þrisvar sinnum; för út
úr innsigluðum poka, með innsiglunum ósnortnum; hreyf-
ingar á hlutum án þess að við þá væri komið; merkileg
sjálfstæð skrift með nöfnum og sannana-skeytum; dul-
skygni og dulheyrn“.
Eftir nálægt 40 ára rannsókn á sálrænum fyrirbrigð-
um telur Dr. Rust sig geta um það borið, hvort um ekta
miðil sé að tefla, og með algerðri fullvissu kveðst hann
fullyrða, að Mrs. Duncan sé merkilegasti fysiski miðill-
inn í Norðurálfunni. Hann kennir rannsóknarmönnunum
um það, að árangurinn varð svo vondur.
Kona heitir Dr. Margaret Vivian. Hún er þjóðkunn-
ur læknir á Englandi. Hún ritar m. a. svo, eftir að skýrsla.
nefndarinnar var birt: