Morgunn - 01.12.1932, Blaðsíða 76
202
MORGUNN
Sálfarir töframannsins.
Eftirfai’andi frásögn hefir ritað franskur trúboðs-
prestur, Pére Trille. Ef margvísleg virðingarmerki væru
talin nokkur trygging fyrir áreiðanleik, þá ætti ekki að
vera nein ástæða til að rengja þennan mann, því að mik-
ið hefir hann fengið af þeim — frá kirkju sinni, aka-
demíinu og ríkinu. Svo er heldur ekki neitt ótrúlegt við
söguna. Auðvitað skiljum vér ekkert í brellum töfra-
mannsins, þeim er hann notaði sem inngang að aðalatrið-
inu, eða í hverju sambandi þær hafa staðið við það. En
sálfarirnar sjálfar eru margsannað fyrirbrigði. Hér er
samt sönnunin óvenjulega ljós, svo framarlega sem sann-
sögli prestsins er ekki rengd. Frásögnin er hér tekin eftir
hinu merka enska tímariti Occult Review.
Um mörg ár hefir Ngema verið höfðingi í Aveng og
frægur töfragripasmiður. Máttur hans er viðurkendur og
enginn mælir á móti honum og hann dregur að sér skjól-
stæðinga á 50 mílna svæði kringum sig.
Ngema er vinur minn, eða nokkurn veginn sama sem
það, því að hann þykist að minsta kosti vera það, enda
þarf hann oft á mér að halda í landi blökkumanna. Svo
stendur á því, að hann kann vel við það að koma og rabba
við mig undir kvöldið, og reykir þá gríðarlega tímunum
saman. Hann gleymir oft tímanum og tóbakinu — en
aldrei pípunni sinni.
Margt kvöldið hefi eg spurt hann spjörunum úr um
það, hvernig hann framkvæmdi list sína, og jafnframt um
það, hvert traust hann hefði sjálfur á henni.
Eg verð ekki mikils vísari hjá honum; hann kýs held-
ur að bjóða mér að koma til sín og aðstoða sig á ráðstefn-
um sínum. Þrátt fyrir það, að þar hafa oftar en einu
sinni gerst atburðir, sem gætu virzt algerlega sannfærandi,