Morgunn - 01.12.1932, Blaðsíða 93
M 0 R G U N N
219
manna, ef þeir eru kennarar í einhverju við háskóla.
Samt finst mér sú háskóladýrkun verða enn fráleitari og
rangsnúnari, þegar gengið er að því vísu, að prófessorar
við einhvern erlendan háskóla séu óskeikulir — og það
í þeim fræðigreinum, sem þeir hafa ekkert fengist við —
en íslenzlcir prófessorar og aðrir merkismenn hérlendir,
sem standa á efsta stigi menningar vorrar og mentunar,
séu að engu hafandi, ef þeir fá annan árangur og komast
sð annari ályktun en erlendu fræðimennirnir. Eg vík
nokkuð nánar að því atriði síðar. Sem stendur læt eg mér
íiægja að taka það fram, að eg tel það sjálfsagðan rétt
hvers manns að gagnrýna gjörðir og ályktanir allra manna,
ef þeir fara með vafasamt eða rangt mál. I>essi réttur
verður, eftir því sem eg lít á, að sérstaklega knýjandi
skyldu, ef í veði er manncrð saklauss mans. Og eg sé
ekki, að það skifti neinu máli í þessu efni, þó að þessi
saklausi maður sé gæddur einhverri af dýrmætustu gáf-
~unum, sem mönnunum hefir fallið í skaut, þeirri, sem
Páll postuli nefnir náðargáfur, miðilshæfileikanum. Það
liggur við, að eg fyrirverði mig fyrir að vera að taka
þetta fram, jafn-sjálfságt og það ætti að vera. En það
virðist svo, sem alt af þyrfti að vera að segja þetta. Þeir
eru svo margir, sem finst að miðlar séu „fyrir utan lands
lög og rétt“ — þá megi að sjálfsögðu svívirða með ósönn-
~um sakargiftum, þó að það varði við lög og sé talinn ó-
sómi að beita aðra menn slíkum tökum.
Eg þarf naumast að taka það fram, að eg hefi enga
tilhneiging til þess að lítilsvirða nokkurn háskóla ver-
íildarinnar — hvorki norska háskólann né neinn annan.
En fari svo sem eg geri alls ekki ráð fyrir — að það
valdi í augum einhverra manna lítilsvirðing á norska
háskólanum, að einstökum kennurum hans hefir farist
þetta rannsóknamál óhöndulegá, þá ber eg enga á-
hyrgð á því.
Svo að eg víki þá að Noregsför Nielsens, þá mun
'•aðaltilefni hennar hafa verið yfirlýsing, sem þrír fræði-