Morgunn - 01.12.1932, Blaðsíða 99

M0R6UNN
225
inn í sambandsástand, fór fram ný rannsókn. Hún var
gerð með nálum, sem stungið var hér og þar inn í lík-
ama hans. Miðillinn fann ekkert til þessara nálstungna,
nieðan hann var í sambandsástandinu. En þegar hann
vaknaði, fann hann til óþolandi þrauta, enda rann blóð-
ið úr sárunum. Það þarf mikla fákænsku til þess að bú-
ast við sálrænum árangri af slíkum aðförum. Enda varð
árangurinn alls enginn. Og af því að árangurinn varð
enginn, drógu nefndarmenn þá ályktun, að útfrymi sé
ekki til. Og einn þeirra kvað svo ríkt að orði, að eng-
inn geti verið vísindamaður í náttúrufræði og jafnframt
lýst yfir því, að hann trúi því að útfrymi sé til!
Æfður rannsóknamaður, F. Grunewald verkfræð-
ingur, sem hafði verið við rannsóknina í Kaupmanna-
höfn, eins og áður er getið, hafði komið til Osló og ætl-
nð að fá að vera á þessum fundum og fá tækifæri til
þess að gefa nefndinni ráð. Honum var synjað um það.
En tveir norskir prófessorar úr Sálarrannsóknafélaginu
í Osló fengu að vera viðstaddir, en þeir voru skoðaðir
utanveltu og skrifuðu ekki undir skýrslu nefndarinnar.
í*ar á móti mótmæltu þeir meðferð nefndarinnar á miðl-
inum. Þeir bentu á það, að með slíku atferli yrði eng-
inn árangur fáanlegur, en miðillinn, sem væri viðkvæm-
ur, og svo gerður, að sálarlíf hans yrði mjög fyrir áhrif-
um utan að, hlyti að veiklast líkamlega og beygjast
sálaiiega, ef hann mætti slíkri meðferð. En ber.dingar
þeirra voru ekki teknar til greina. í nefndinni voru ein-
göngu menn, sem aldrei höfðu fengist við rannsókn sál-
i'ænna fyrirbrigða.
Eg hefi ekki rúm til annars að þessu sinni en að
fara fljótt yfir sögu síðari norsku nefndarinnar, sem
tók að sér rannsókn Nielsens. Eg geri líka ráð fyrir, að
læknirinn, sem tekið hefir sér fyrir hendur að rita um
þetta mál, hirði ekki jafn-mikið um hana, því að hún
kom norska háskólanum ekki við. Gjörðir og ályktun
þeirrar nefndar var ítarlega gagnrýnd í þeirri ritgjörð
15