Morgunn - 01.12.1932, Blaðsíða 58

184
M 0 K G U N N
manna í landinu, að prestarnir hafi í raun og veru nokk-
urn tilverurétt með þjóðinni, eins og nú sé komið skoð-
unum hennar og hugarfari. Eg þarf naumast að taka það
fram við yður, félagssystkini mín, né við þá menn, sem
lesið hafa Morgun, að eg er þessum hugsunarhætti and-
vígur. En það finst mér óhætt að fullyrða, að litið fylgi
mundu slíkar skoðanir fá, eftir að sú breyting væri orð-
in á prestastéttinni, sem eg hefi verið að gera ráð fyrir
— eftir að mönnum væri orðið það ljóst, að prestarnir
væru sambandsliður milli þessa heims og annars heims.
Þá mundi verða örðugt að neita því, að þeir hafi eitt-
hvert hlutverk af hendi að inna með þessari þjóð.
En þó að vér hugsum oss eigi svo hátt með prest-
ana, sem eg hefi nú minst á, þó að vér gerum ekki ráð
fyrir, að söfnuðum þessa lands auðnist að fá miðla fyr-
ir presta, eins og sumum Bandaríkjasöfnuðunum hefir
tekist, eða að kristindómurinn verði fluttur af helztu
boðberum hans meðfram með sálrænum krafti, eins og
í frumkristninni, þá getum vér áreiðanlega gert ráð
fyrir því, að prestar vorir fari að færa sér í nyt starf
þeirra manna, sem verja kröftum sínum til þess að
brúa djúpið milli heimanna, og þá þekkingu, sem fyrir
það starf hefir fengist. Það var stefnan, sem síra Har-
aldur Níelsson tók, með svo ómetanlegum árangri, þó að
ekki væri hann miðill, og eftir þeirri stefnu eru ýmsir
ágætir prestar þessa lands farnir að halda. Eg ætla
að enda þessi orð með þeirri ósk, að þeir verði sem flest-
ir, prestarnir, sem sjá sér það fært, og að drottinn
blessi alt starf fyrir kristni þessa lands.