Morgunn - 01.06.1935, Síða 36

30
MORGUNN
ekki tekið hér. Menn vildu, málefnisins vegna, forðast
allan óþarfan ágreining og tvístring. Sú stefna var tekin
að fræða þjóðina um málið eftir megni, með sem minst-
um ádeilum, í stað þess að stofna til nokkurs sértrúar-
flokks. Sannleikanum var ætlað að seitlast inn í hugi þjóðar-
innar hávaðalaust. Síra Haraldur Níelsson tókst á hendur
það mikilvæga verk að sýna í prédikunum, hvernig þessi
nýja opinberun ætti að verða frjósöm i lífi kristinna manna.
í öðrum löndum hafa kirkjurnar yfirleitt sýnt þessu máli
fjandskap, svo að þeim, sem hafa aðhylst hann, hefir víða
ekki verið vært þar. Það hefir stafað af ófrjálslyndi og
drotnunargirni kirkjuleiðtoganna'. Við því var búist, að hér
yrði öðru máli að gegna. Enda hefir líka sú orðið raunin
á. Fólkið er gagnsýrt af þeim hugsunum, sem árangur
sálarrannsóknanna hefir vakið, og enginn vafi á því að
hugir mikils þorra prestanna eru það líka.
Eg hverf þá aftur að prestunum okkar, sem eiga svo
örðugt með að fá menn til að hlusta á sig. Þeir örðug-
leikar eru svo miklir, eins og eg hefi vikið að, að ])að
liggur við borð, að þjóðkirkjan verði lögð niður. Eg veit
það vel, að sumir vinir kirkju og kristindóms telja það
bezta úrræðið. Þeir hafa trú á því, að við þá byltingu
muni færast nýtt líf í kirkjuna. Eg skal ekkert um það segja.
Það má vel vera að svo færi, En það er ekki alveg sama,
hvers konar líf vaknar. Eg hefi kynst fríkirkju svo mikið,
að eg veit, að henni geta fylgt hættur. Eg veit það, að
nauðsynin á áhuga og framtakssemi er enn meira knýj-
andi fyrir prestana í fríkirkju en í þjóðkirkju. En hættan
er líka meiri á því, að ýmis konar vitleysa, ófrjálslyndi og
ofsi verði meiri máttar í fríkirkju en í þjóðkirkju, eða þá að
þeir ráði öllu, sem mesta Ieggja til peningana. Eg kannast
við það alveg eins fyrir því, að eg er í fríkirkjusöfnuði og
að mér þykir vænt um þann söfnuð, og að eg veit, að
hann gerir ekkert annað en gott, að eg hefi beyg af þess-
ari breytingu. Og að minsta kosti get eg ekki hugsað mér,
að kennimönnum landsins þyki það neitt glæsileg mála-