Morgunn - 01.06.1935, Side 60

54
M0E6UNN
veitt töframanninum lítinn stuðning með þeim, en ef til
vill er það aðeins miður vinsamleg tilgáta mín.
Er hinir áðurnefndu höfðu lokið máltíðinni, þuldi töfra-
maðurinn nokkrar þulur yfir ánni og vatnið rann áfram
eins og áður.
»Þetta var ofureinfa!t«, sagði Arabinn. »Þér ættuð að
sjá, hvað hinir sönnu stéttarbræður mínir geta int af hönd-
um; eg er aðeins viðvaningur í samanburði við þá«.
Eg geri naumast ráð fyrir því, að sumir visindamanna
nútímans muni vilja taka slíkar frásögur sem þessar trú-
anlegar, en það er ofurauðvelt fyrir hvern og einn að
afla sér vitneskju um þessi atriði, vissu um, að þetta
gerðist í viðurvist nefndra sjónarvotta. Fyrir því liggja
skjallegar sannanir, undirritaðar af þeim, er sáu þessa við-
burði gerast og neyttu hinnar einkennilegu máltíðar. Þau
skjöl getur hver og einn fengið að sjá í The archieves
Department, Government of Algeria, Algiers, og hjá Le
Pére Supérieur, Les Péres Blancs, Ain Sefra Sud-Oranais,
og hjá Le Capitaine, Chef d’ Annexe, Ain Sefra Sud-Or-
anais. Eg, þ. e. sá, er þetta ritar, hefi sjálfur lesið handrit
þessara skjala, þar sem nákvæmlega er skýrt frá öllum at-
riðum, eg hefi tekið afrit af þeim undir eftirliti þeirra, er
sáu þessa viðburði gerast, og þeir hafa staðfest eftirritið
með undirskriftum sínum og innsiglum.
Eg ætla þessu næst að segja ykkur frá öðrum við-
burði, sem gefur hinum fyrnefnda lítið eftir. Hann gerist
einnig suður í Algier. Héraðið á milli Le Kreida Bedeau
er fremur hrjóstugt og ófrjósamt. Þar á milli þessara staða
liggur litla smáþorpið Marhoum. Vorið 1929 dvaldi hr.
yfirlæknir Dubois á þessum slóðum. Illkynjuð veikindi,
difteritis, geysaði þar í héraðinu og var nefndur læknir
önnum kafinn við að lækna þá, er veikina höfðu tekið, og
reyna til að stemma stigu fyrir frekari útbreiðslu hennar.
Dag nokkurn var honum sagt, að hjarðmaður einn ætti
heima þar í nágrenninu, er væri gæddur mjög merkileg'
um sálrænum hæfileikum, og sagðar ýmsar sögur um ein-