Morgunn - 01.06.1935, Qupperneq 74

68
MORGUNN
á algerlega eðlilegan og vísindalegan hátt. Báðar halda
þær því íram, að tilveran sje andlegs eðlis og að ósýni-
legar vitsmunaverur standi að baki fyrirbrigðum náttúrunn-
ar. Báðar halda þær því fram, að siðferðilegur og rjett-
látur vilji sé að starfi í allri tilverunni, og að öllu sje nið-
urraðað af algóðri vizku. Báðar halda því fram, að til sé
það, sem nefnt hefir verið »forsjón«, — að yfir oss öllum
sé vakað. Báðar halda því fram, að efnið sé ekki annað en
hjúpur Andans, og því i raun réttri blekking. Sá, sem
einu sinni hefir verið á miðilsfundi, þar sem líkamningar
birtast, hlýtur, ef hann hugsar sig vel um, að eiga mjög
hægt með að gera sjer grein fyrir þvi, sem stundum er
nefnt »blekking efnisins«, (Materiens Blændværk« eða »Ma-
teriens Illusion« er það nefnt á dönsku). Hann sér verur
birtast, — koma fyrst í Ijós sem óskýra þoku, smáþéttast,
taka á sig ákveðna lögun og svip, falla svo saman,
leysast upp — hverfal A einni kvöldstund getur hann
þannig lært merkilega lexíu um eðli alls efnis og hinn ó-
hjákvæmilega dauðadóm, sem kveðinn var upp yfir því
frá örófi alda, af því að það á að vera þjónn og verkfæri
Andans, en ekki húsbóndi hans eða drottinn. Loks vil eg
minnast eins, sem bæði guðspeki og spíritisma er sameig-
inlegt, og er eitt af þeirra meginkostum. Á eg hjer við
það, að báðar þessar stefnur veita mönnum merkilegt upp-
eldi í sálrækt og sálfræði. Þ>ar segir frá alveg ákveðnum
sálfræðislegum lögmálum, sem vér verðum að lúta, ef vér
viljum eiga von á ákveðnum árangri af lífi voru og starfi.
Hve oft hefir ekki guðspekin brýnt það fyrir oss, að bjart-
sýni, vongleði og kærleikur séu skapandi kraftar, lyftandi
öfl, er geti hafið oss til hæstu hæða. Spíritistinn veit, að
einn einasti maður getur gert miðilsfund algjörlega ómögu-
legan og árangurslausan með neikvæðu viðhorfi, — með
andúð eða tortryggni. En þetta verður til þess, — eða
ætti að verða til þess, — að guðspeki og spíritismi veita
mönnum nýjan skilning á ýmsum kenningum Jesú Krists,
t. d. þeirri riku áherslu, sem hann lagði á það, að þeir, er